Plovets (The Swimmer)

IRAKLI KVIRIKADZE
Zoals de meeste kineasten uit Georgië, is zijn naam bij ons ook praktisch totaal onbekend. En nogmaals toont dit aan dat Georgië een veel te miskende republiek is binnen het grote Sovjetblok. Kvirikadze staat ook bekend als humorist -dat merkt men ook in DE ZWEMMER -en hij won een prijs op het humorfestival van Gabrovo in Bulgarije met HET STADJE ANARA.

Plovets / De Zwemmer
Opnieuw een verrassing uit de Sovjetunie, meer bepaald uit Georgië. De verrassing is des te groter wanneer men weet dat deze film lang voor Woody Aliens ZEUG tot stand kwam. U begrijpt het al : DE ZWEMMER is ook, of alleszins gedeeltelijk - een dokudrama, m.a.w. een drama waar de kijker de indruk krijgt "authentieke dokumentaire beelden" te zien terwijl het handig getrukeerde fiktiebeelden zijn. Voor het overige is er helemaal geen vergelijking meer met ZEUG, alhoewel de film ook bij wijle zeer grappig is. De geschiedenis van DE ZWEMMER daarentegen is wel authentiek. Het is het verhaal van drie generaties - de Dumbadzefamilie - die uitblonken in het zwemmen. Het speelt zich af te Batumi aan de Zwarte Zee. De film vertrekt bij de huidige Meneer Dumbadze om dan terug te grijpen naar wat grootvader en vader gepresteerd hebben. Op die manier maken we een sprong naar het pre-revolutionaire-kommunistische Rusland. In die tijd was er in Batumi een ploeg kikvorsmannen waarin grootvader Dumbadze uitblonk door zijn prestaties in en onder water ... Ook in lange afstandszwemmen wist hij de Brit die het nauw van Calais overzwom te kloppen. Dertig jaar later, we zijn nu in het patriotische Rusland onder Stalin, weet zoon Dumbaze zich opnieuw te onderscheiden in het zwemmen, in weerwil van een zware depressie opgelopen door de wereldoorlog ... Zo komen we opnieuw bij de huidige zwemkampioen die kleinzoon Dumbadze is. De manier waarop DE ZWEMMER gemaakt is, is gewoon schitterend : zowel in de overgangen van de ene periode naar de andere als de rekonstruktie van die perioden zelf zijn perfekt. Opvallend trouwens is hoe aantrekkelijk ook de "belle époque" in Rusland wordt voorgesteld. Het is echter de benadering van de personages die de aandacht van de regisseur het meest hebben getrokken. Dat komt goed tot uiting in de montage en van bij het begin weten we op welke toon dit zal gebeuren : we zien de hedendaagse Dumbadze kijken naar de akteur die zijn grootvader vertolkt. De ietwat treurig kijkende Dumbadze, in bewondering voor zijn grootvader, die jonger is dan hemzelf!

(Dirk De Meyer)