Raffl

Winter 1810. De kleine boer Franz Raffl zit in ernstige financiële problemen. Per toeval ontdekt hij de schuilplaats van de door de Franse bezetters gezochte vrij­heidsstrijder Andreas Hofer. Vermits er een aardige som geld op Hofers hoofd staat, besluit Franz hem aan te geven. Hof er wordt gepakt, maar de Fransen verbreken hun belofte en geven Raffl helemaal niets. Teleurgesteld komt hij in zijn huis aan. Dit verraad zal hem nog zwaar oprispen. Gezien zijn norsheid is hij al niet geliefd in het dorp en nu wordt hij
werkelijk uitgejouwd als landverrader. Ook de Fransgezinde pastoor laat hem hier in de steek en Raffl rest niets anders dan zijn huis, vrouw en kind achter te laten. Voor hem begint hiermee zelfinzicht: hij beseft in welke situatie hij nu beland is en
vertrekt naar een stadje waar hij als be­kister opnieuw wil leren leven. Hij sluit vriendschap met een werkmakker. In zijn vereenzaming leert hij zichzelf herkennen. Deze mooie, trage en uiterst zwijgzame film van TV-maker Christian Berger werd in Zuid-Tirol opgenomen, in een land­schap dat even indrukwekkend als onher­bergzaam is. De film vertelt het verhaal in sterk visuele stijl, in een episodische op­bouw. De kijker moet dan evenzeer zelf de stukken aaneenlijmen .

Berger verklaart dat hij gefascineerd werd door de figuur die als verrader de ge­schiedenis is ingegaan, maar die in feite een hulpeloze man was, die doorheen alle ellende misbruikt werd en met zijn stramme, verbitterde persoonlijkheid geen kans meer had in de gemeenschap waarin hij moest leven. Net zoals hijzelf zijn ook zijn dorpsgenoten bekrompen mensen, die de ware schuldigen niet herkennen. Voor zwakheid is in zo'n gemeenschap geen plaats.
Voor de regisseur was Raffl een exem­plarische figuur die in alle tijden en op alle plaatsen terug te vinden is. Raffl is dus veel meer dan een film rond een histo­rische anekdote . Het is een film over een mensentype, over verraad, geweld, druk, opvoeding, goed en kwaad. (vrij naarpersdossier)