Reflection: A Film About Time and Relatedness

Keith Critchlow is een architect met een bijzondere belangstelling voor de wijzen waarop vorm, patronen, geometrie, aantal ordening en organisatie worden aangewend in de religieuze architectuur van zowel Oost als West. Zijn film, Reflection - een film over tijd en verwantschap, onderzoekt deze architecturale interessen en de diverse manieren waarop zij uitvloeien in, invloed hebben op of verwant zijn aan patroon, vorm, geometrie, aantal, ordening en organisatie in de natuur - zowel in het rijk van mineralen, planten, dieren en tenslotte mensen. De film roert daar bij niet slechts zijdelings de dans aan: er is wellicht geen enkel werk in geen enkel medium dat de diepere en de objectieve betekenis van de gewijde dans explicieter en grondiger aanbrengt. Alles is dans - niet metaforisch bedoeld. Alles is georganiseerde beweging. Het is de dans van elektronen, neutronen en protonen die het atoom vormt en het atoom is geen ding, maar een conditie, een staat van energie.

Zonder veel poeha en zonder pretensies doet Reflection iets wat, voor zover ik weet, nog door niemand gedaan werd; de film illustreert de manier waarop het spirituele zich manifesteert in het fysische. Visueel en auditief behandelt hij, in gedramatiseerde vorm, de relaties tussen de verschillende gebieden die alle hun wortels hebben in aantal en geometrie. Punt wordt lijn , lijn wordt vlak, vlak wordt volume. De woorden roepen weinig op: diagrammen brengen al meer duidelijkheid maar blijven abstracte voorstellingen op papier. Wanneer echter de overgang in beweging op film gebracht wordt en de geometrische vormen plotseling de innerlijke structuur van het atoom onthullen - het opengaan van een bloemknop doorheen versnelde opname, de geordende structuur van een vogelnest en de magnifieke symmetrieën van Chartres - dan worden de dieperliggende principes op een bijna magische manier begrijpelijk. Zand ligt kriskras uitgestrooid op een metalen plaat. De plaat wordt aan het trillen gebracht doorheen een gamma van geluidsfrequenties. Naarmate de frequenties veranderen vormt het zand prachtige en complexe geometrische patronen.De toeschouwers zullen door deze film aangegrepen worden en ook verlicht, omdat hij veel dingen aanschouwelijk verheldert. (John Anthony West in Parabola Magazine, Vol. IV. Nr. 2, 1979)