Réjeanne Padovani

Deze film werd door de kritici als een van de beste Films van het jongste Festival van Cannes uitgeroepen alhoewel hij niet in de grote prijzen viel. Denys Arcand is een van de vertegenwoordigers van de jonge Kanadese film, en met zijn jongste film bewijst hij ook dat deze geen blad voor de mond houdt. REJEANNE PADOVANI - de titel is ontleend aan de naam van het hoofdpersonnage - is een ontmaskering van de grondspekulanten en de politici die er zich mee ‘bemoeien!
Deze lui worden hier niet enkel in hun korruptie aangevallen, maar Denys Arcand, tekent hier gewoon hun gedrag en hun daden zoals ze zijn: en hier worden we gekonfronteerd met een groepje dat doet denken aan een bende gangsters...

De Canadese speelfilm REJEANNE PADOVANI laat enerzijds het leven van financiële kopstukken en staatslieden zien en anderzijds, de lijfwachten, chauffeurs, en prostituees die hen omringen. Het centrale gegeven van deze film is de opening van een nieuwe snelweg. De film begint met een intiem dinertje van de aannemer, de burgermeester, de minister en zijn sekretaris, en hun vrouwen, ter gelegenheid van de voltooiing van de weg. Beneden kan het personeel zich vermaken.

Denys Arcand, regisseur van deze film zegt over de klassen van mensen die boven dineren: " Ik ben altijd verbaasd geweest over hun stompzinnigheid, hun kwaadaardigheid en hun omkoopbaarheid. “ En dat is wat hij in deze fiktiefilm laat zien. Niet zozeer de charmes van de bourgeoisie als wel de mechanismen waarmee ze te werk gaan, waarmee ze elkaar en anderen manipuleren. De titelfiguur is de vrouw van de aannemer die, na van hem weggelopen te zijn, terugkeert en hem wil spreken. Na eindloos onderhandelen met verschillende mannen die de zaak voor de aannemer waarnemen lukt het haar tenslotte niet om meneer Padovani te spreken, wordt ze neergeschoten en laat men haar lijk verdwijnen door het in een put te gooien en er cement over te storten.

Aan de andere kant wordt een aktiegroep die een demonstratie voorbereidt bij de opening van de nieuwe snelweg op een uiterst efficiënte manier door de sekretaris van de minister opgespoord en even later op zijn verzoek door de politie onschadelijk gemaakt Het verhaal dat verteld wordt gaat over de relaties van mensen die op het dinertje aanwezig zijn. Om een kultureel tintje aan het avondje te geven zingt één van de genodigde dames, de vroegere maitresse van de aannemer, eenaria uit ' Orfée ' van von Gluck, hetgeen met innige overgave gesavoureerd wordt door de aanwezigen ofwel wordt dit gepretendeerd, en ook het personeel komt in de gang luisteren. Wanneer de aannemer zich de volgende dag, nadat het lint door de minister is geknipt, met zijn nieuwe maitresse als eerste over de snelweg laat rijden, hoort men opnieuw de aria uit de opera. Ze kijken links en rechts uit het raampje en zien de verkrotte huizen en woonblokken die aan de snelweg grenzen. Op dat moment komen alle elementen van de film bij elkaar en ontstaat er een mooie reeks: bourgeoisie – burgerlijke kunst - onderdrukking - opera (als toppunt van burgerlijke kunst) als esthetisering van de onderdrukking en als onderdrukking an sich.
(Anette Apon, in "De Vokskrant")