Regisseur
Masashi Yamamoto
Componist
Hemza Al-Din, Jagatara, Yôichiro Yoshikawa
Met
Kumiko Ohta, Kou Machida, Tuko Ueno
Editie 1987
119'
-
1987
-
Drama
-
Taal:
Japans
Masashi Yarnarnoto, maker van Japanse experimentele films, heeft het in Robinsons tuin over de almacht van de natuur boven elke menselijke poging om onze planeet te vernietigen.
In een doorsnee Japanse flat woont Kumi. Ze is werkloos maar verdient een flinke duit door de handel in drugs. Op een etentje in een Afrikaans restaurant met vriend Kie en vriendin Maki komt het gesprek op vrienden en kennissen die in benarde omstandigheden verkeren door geldgebrek, ziekte, enz. Onderweg naar huis loopt Kurni voorbij een leegstaand fabrieksgebouw en ze besluit meteen haar flat te verlaten om haar woning in te richten in de fabrieksruimte. Daar geniet ze van haar nieuwe huishouding en van een tuin waar alles welig groeit. Enkele maanden later begint het met haar lichamelijke en geestelijke gezondheid heel slecht te gaan. Robinsons tuin legt een sterk aksent op het beeld van de plantengroei, een beeld dat moet spreken voor alle leven dat groeit en woekert . Na Yami no kaniwaru ( Karnaval van de nacht) , dat de jonge Japanse regisseur Yarnarnoto op het Berlijnse festival in '83 al meteen tot een van de veelbelovende regisseurs maakte, onthaalt Yarnarnoto ons nu op een bijzonder poëtische prent van een merkwaardige schoonheid . Een vrij onafhankelijke filmproduktie die niet op de anonieme cinernassa mikt , maar veeleer bij een kleine groep geïnteresseerden wat wil losweken. In Japan doet zich trouwens een gelijkaardige verschuiving voor als in New York, waar het publiek de voorbije jaren meer en meer genoeg schijnt te hebben van rnarnrnoetprodukties à la Hollywood en interesse weet op te brengen voor de onafhankelijke film. Hoewel het in Japan zeer moeilijk is om als jong en geëngageerd regisseur met een klein budget aan een film te werken, halen nu en dan verrassende, pretentieloze produkten als Robinsons tuin de internationale filmkritiek. « Wat wij vandaag nodig hebben» meent Yarnarnoto immers, « zijn een agressieve eerlijkheid en een radikale , eerder dan een bekroonde inhoud.» (W.P.)
In een doorsnee Japanse flat woont Kumi. Ze is werkloos maar verdient een flinke duit door de handel in drugs. Op een etentje in een Afrikaans restaurant met vriend Kie en vriendin Maki komt het gesprek op vrienden en kennissen die in benarde omstandigheden verkeren door geldgebrek, ziekte, enz. Onderweg naar huis loopt Kurni voorbij een leegstaand fabrieksgebouw en ze besluit meteen haar flat te verlaten om haar woning in te richten in de fabrieksruimte. Daar geniet ze van haar nieuwe huishouding en van een tuin waar alles welig groeit. Enkele maanden later begint het met haar lichamelijke en geestelijke gezondheid heel slecht te gaan. Robinsons tuin legt een sterk aksent op het beeld van de plantengroei, een beeld dat moet spreken voor alle leven dat groeit en woekert . Na Yami no kaniwaru ( Karnaval van de nacht) , dat de jonge Japanse regisseur Yarnarnoto op het Berlijnse festival in '83 al meteen tot een van de veelbelovende regisseurs maakte, onthaalt Yarnarnoto ons nu op een bijzonder poëtische prent van een merkwaardige schoonheid . Een vrij onafhankelijke filmproduktie die niet op de anonieme cinernassa mikt , maar veeleer bij een kleine groep geïnteresseerden wat wil losweken. In Japan doet zich trouwens een gelijkaardige verschuiving voor als in New York, waar het publiek de voorbije jaren meer en meer genoeg schijnt te hebben van rnarnrnoetprodukties à la Hollywood en interesse weet op te brengen voor de onafhankelijke film. Hoewel het in Japan zeer moeilijk is om als jong en geëngageerd regisseur met een klein budget aan een film te werken, halen nu en dan verrassende, pretentieloze produkten als Robinsons tuin de internationale filmkritiek. « Wat wij vandaag nodig hebben» meent Yarnarnoto immers, « zijn een agressieve eerlijkheid en een radikale , eerder dan een bekroonde inhoud.» (W.P.)
Masashi Yarnarnoto, maker van Japanse experimentele films, heeft het in Robinsons tuin over de almacht van de natuur boven elke menselijke poging om onze planeet te vernietigen.
In een doorsnee Japanse flat woont Kumi. Ze is werkloos maar verdient een flinke duit door de handel in drugs. Op een etentje in een Afrikaans restaurant met vriend Kie en vriendin Maki komt het gesprek op vrienden en kennissen die in benarde omstandigheden verkeren door geldgebrek, ziekte, enz. Onderweg naar huis loopt Kurni voorbij een leegstaand fabrieksgebouw en ze besluit meteen haar flat te verlaten om haar woning in te richten in de fabrieksruimte. Daar geniet ze van haar nieuwe huishouding en van een tuin waar alles welig groeit. Enkele maanden later begint het met haar lichamelijke en geestelijke gezondheid heel slecht te gaan. Robinsons tuin legt een sterk aksent op het beeld van de plantengroei, een beeld dat moet spreken voor alle leven dat groeit en woekert . Na Yami no kaniwaru ( Karnaval van de nacht) , dat de jonge Japanse regisseur Yarnarnoto op het Berlijnse festival in '83 al meteen tot een van de veelbelovende regisseurs maakte, onthaalt Yarnarnoto ons nu op een bijzonder poëtische prent van een merkwaardige schoonheid . Een vrij onafhankelijke filmproduktie die niet op de anonieme cinernassa mikt , maar veeleer bij een kleine groep geïnteresseerden wat wil losweken. In Japan doet zich trouwens een gelijkaardige verschuiving voor als in New York, waar het publiek de voorbije jaren meer en meer genoeg schijnt te hebben van rnarnrnoetprodukties à la Hollywood en interesse weet op te brengen voor de onafhankelijke film. Hoewel het in Japan zeer moeilijk is om als jong en geëngageerd regisseur met een klein budget aan een film te werken, halen nu en dan verrassende, pretentieloze produkten als Robinsons tuin de internationale filmkritiek. « Wat wij vandaag nodig hebben» meent Yarnarnoto immers, « zijn een agressieve eerlijkheid en een radikale , eerder dan een bekroonde inhoud.» (W.P.)
In een doorsnee Japanse flat woont Kumi. Ze is werkloos maar verdient een flinke duit door de handel in drugs. Op een etentje in een Afrikaans restaurant met vriend Kie en vriendin Maki komt het gesprek op vrienden en kennissen die in benarde omstandigheden verkeren door geldgebrek, ziekte, enz. Onderweg naar huis loopt Kurni voorbij een leegstaand fabrieksgebouw en ze besluit meteen haar flat te verlaten om haar woning in te richten in de fabrieksruimte. Daar geniet ze van haar nieuwe huishouding en van een tuin waar alles welig groeit. Enkele maanden later begint het met haar lichamelijke en geestelijke gezondheid heel slecht te gaan. Robinsons tuin legt een sterk aksent op het beeld van de plantengroei, een beeld dat moet spreken voor alle leven dat groeit en woekert . Na Yami no kaniwaru ( Karnaval van de nacht) , dat de jonge Japanse regisseur Yarnarnoto op het Berlijnse festival in '83 al meteen tot een van de veelbelovende regisseurs maakte, onthaalt Yarnarnoto ons nu op een bijzonder poëtische prent van een merkwaardige schoonheid . Een vrij onafhankelijke filmproduktie die niet op de anonieme cinernassa mikt , maar veeleer bij een kleine groep geïnteresseerden wat wil losweken. In Japan doet zich trouwens een gelijkaardige verschuiving voor als in New York, waar het publiek de voorbije jaren meer en meer genoeg schijnt te hebben van rnarnrnoetprodukties à la Hollywood en interesse weet op te brengen voor de onafhankelijke film. Hoewel het in Japan zeer moeilijk is om als jong en geëngageerd regisseur met een klein budget aan een film te werken, halen nu en dan verrassende, pretentieloze produkten als Robinsons tuin de internationale filmkritiek. « Wat wij vandaag nodig hebben» meent Yarnarnoto immers, « zijn een agressieve eerlijkheid en een radikale , eerder dan een bekroonde inhoud.» (W.P.)
Image gallery
Generiek
Regisseur
Masashi Yamamoto
Componist
Hemza Al-Din, Jagatara, Yôichiro Yoshikawa
Met
Kumiko Ohta, Kou Machida, Tuko Ueno
Scenario
Masashi Yamamoto, Yoshihiro Yamazaki
Cinematograaf
Tom DiCillo
Monteur
Chiaki Tôyama
Producent
Aya Shinohara
Meer informatie
Taal
Japans
Productielanden
Japan
Jaar
1987