Rubens

Henri Storck (1907-1999) was een Belgische filmmaker en pionier in het maken van documentaires. Hij is vooral bekend van zijn documentaires Misère au Borinage (1933), een pamflet tegen het kapitalisme gemaakt in samenwerking met de Nederlandse filmmaker Joris Ivens, en zijn Virgiliaanse ecloge in Symphonie Paysanne (1944). Storck maakte talrijke films over kunst, dat een grote rol speelde in zijn leven en werk. Zijn tijdgenoten waren Belgische kunstenaars zoals Léon Spilliaert, James Ensor, Paul Delvaux en Constant Permeke. Zijn films over kunst omvatten onder andere Le monde de Paul Delvaux (1946), Rubens (1948) en Herman Teirlinck (1953). De connectie met zijn geboorteplaats komt tot uiting in films zoals Images d'Ostende (1928), een prachtige ode aan de schoonheid van Storcks geboorteplaats aan de Belgische kust.

In 1964 richtte hij samen met Gian Vittorio Baldi en John Grierson de International Association of Documentary Filmmakers op. Hij was een van de belangrijkste oprichters van het Koninklijk Filmarchief (nu CINEMATEK) in Brussel.

De prijswinnende film Rubens (1948) van Paul Haesaerts en Henri Storck was meer dan een formele analyse van Rubens’ oeuvre. Door een genereus gebruik van cinematografische technieken brengt deze film Rubens’ picturale wereld tot leven met vaak opvallende vergelijkingen met beeldmateriaal uit de werkelijkheid. Henri Storcks documentaire over het werk van Pieter Paul Rubens is een ware les in kunstgeschiedenis. Door gebruik van evocatieve split screens wordt Rubens’ vloeiende en natuurlijke stijl systematisch vergeleken met de relatieve stijfheid van Vlaamse Primitieve schilders zoals Dieric Bouts en Jan Van Eyck. Storck voelt zich duidelijk op zijn gemak in de rol van kunstgeschiedenisleraar. Ondanks zijn didactische benadering schijnt de experimentele filmmaker vaak door.

Over Johannes is Zijn Naam
Johannes Verschaeve ken je als de prettig gestoorde frontman van The Van Jets. Na de break-up van de band doet de Gentse Oostendenaar het helemaal alleen als “Johannes Is Zijn Naam”. Poëtische, Nederlandstalige teksten kronkelen zich tussen sissende ritmeboxen en primitieve synths, met Johannes als eenzame crooner aan de microfoon.

"Johannes Verschaeve's solo werk beweegt zich in een licht surreëel universum,waar bevreemdende performance kunst en dromerige avant-pop muziek als vanzelfsprekend hand in hand gaan.Deze Lynchiaanse vibe zal tijdens 'Rubens' niet ontbreken, verwacht je aan een portie schooltelevisie op LSD.’’- Wouter Vanhaelemeesch, programmator VIDEODROOM