Scemo di guerra (Madman at War)

Ergens in Lybië, 1940, voeren troepen van Mussolini een absurde oorlog tegen de Britten. De Italiaanse leden van een medisch team wachten tot het front dichterbij komt. Zij vervelen zich. Onder hen bevindt zich kapitein Pilli, een diknekkige os met tintelende oogjes. Zijn bizarre gewoonten zijn wel onschadelijk, maar toch ... hij smeert zichzelf vol met honing om vliegen aan te trekken, is een sexmaniak en steelt iedereens zonnebril. Hij houdt alleen van zijn moeder. Mussolini en Alida Valli zijn zijn idolen. Maar wanneer hij kampcommandant wordt begint een en ander in het kamp mis te lopen.

Risi heeft met Scemo di Guerra geen klucht gemaakt. De ondertoon is daarvoor te bitter. Toch kan je de film niet vergelijken met de groteske voorbeelden Mash (Altman) en Catch-22 (Nichols). De figuur van Pilli is daarvoor helaas te levensecht. Risi heeft veeleer een soort portret gemaakt van een psychopaat die in omstandigheden als een oorlog gevaarlijk veel eigenmachtig kan handelen en beslissen. Mogelijk zat hem een of andere bekende politieke leider uit een recent verleden in het achterhoofd.

In zijn verhaal zou je Scemo di Guerra kunnen situeren in de buurt van Il Deserto Dei Tatari, die mooie film van Zurlini. Ook hier immers militairen aan de woestijn, wachtend op een onzichtbare vijand, leegte en verveling bestrijdend. Maar het zou overdreven zijn de metafysische ondertoon van Il Deserto ... te gaan zoeken in deze komedie.

(Vrij naar persmap)

Dino Risi is een oude rot in het filmkomedie-vak. Hij maakte talloze films die ook bij ons te zien waren, w.o. Profumo di Donna (1974), Anima Persa (1976), Primo Amore (1979), Caro Papa (1980), Sono Fotogenico (1981), Fantasmo d'Amore (1981) en Le Bon Roi Dagobert (1984).