Sertsjawan

De film begon met een foto die in 1988 over de hele wereld werd getoond: een Koerd uit het dorp Halabja die met zijn zoontje in de armen dood lag in de zon - slachtoffers van een aanval met chemische wapens. Wie was deze vader wiens moord op iedereens lippen lag, maar die geen naam of identiteit had? Hoe leefden de Koerdische vluchtelingen, die door de media als arme sukkelaars werden afgebeeld, voor ze op de vlucht moesten? Dit is wat we met onze film hebben proberen te achterhalen. De film werd gedraaid in Iraans-Koerdistan, gedeeltelijk onder de inheemse Koerden en gedeeltelijk onder de vluchtelingen die de grens van Iraaks-Koerdistan hadden overgestoken. De dagsequenties tonen de inheemse Koerden in hun dagelijkse bezigheden. 's Nachts zijn de Iraakse Koerden gasten in een dorp. Zij vertellen over de gebeurtenissen die tot hun exil hebben geleid: de vernietiging van hun dorp door de verschroeide aarde-politiek van Hussein, de deportatie naar kampen, de annihilatie van hun cultuur en het gebruik van chemische wapens die zijn hoogtepunt bereikte in de halve uitroeiing van Halabja in maart 1988. Akaram, een overlevende, haalt herinneringen op aan zijn dorp. Herinneringen en foto's komen samen - de getuige identificeert de dode man als de bakker van Halabja en zijn jongere zoon. (Beatrice Michel Leuthold, Hans Stürm)