Stortjuvens pojke

"Meisjes zijn een ongeluk, jongens kunnen voor zichzelf opkomen", dat vertelt de moeder van Josefine - door haar zussen Jossi genoemd - haar elke dag.
Begrijpelijk, als je in het begin van de 19de eeuw moet instaan voor de opvoeding van drie jonge vrouwen, zonder tot de rijken te behoren. Na de zoveelste woede­uitbarsting van haar moeder, besluit Jossi weg te lopen van huis. Haar pogingen om aan voedsel en onderdak te komen op haar vlucht door het winterse landschap mislukken. Daarom probeert zij te overleven door zich uit te geven voor jongen. Dat lukt vrij aardig. Als de meesterdief Lasse-Maya haar aanwerft als hulp - omdat haar durme polsen zo geschikt zijn om te stelen - wordt haar leven steeds beter. Op een dag wordt de dief gearresteerd. Na vergeefs te hebben gewacht op de vrijlating van haar meester, besluit Jossi het stelen te laten en een nieuw leven te beginnen. Per toeval ontmoet zij hem weer. Hoewel het leven als jongen zijn voordelen heeft, wil Josefine niet meer verbergen dat zij een meisje is. En hoewel Lasse-Maya gehecht is geraakt aan )ossi als jongen blijft het tegen zijn 'morele code' om samen te werken met vrouwen en verlaat hij haar.