The Great Dictator

Deze anti-nazifilm, waarin Adenoid Hynkel, de leider van Tomania, verward wordt met zijn dubbelganger – een joodse kapper die uit een concentratiekamp kon ontsnappen -, is één van de succesvolste en meest bijtende satires die ooit over het fascisme werden gemaakt. De film klaagt de obsessie van de Führer om de wereld te veroveren aan, en ridiculiseert ze tegelijkertijd. Op het einde van de film zet Chaplin beelden van barbaarse wreedheid naast de humanistische speech van de arme joodse kapper. Criticus Helmut Asper schreef: ”Chaplin verlaat hier het satirisch niveau en maakt van zijn film een politieke tribune waarin Chaplin en zijn filmpersonage versmelten tot één en dezelfde persoon. Sommigen verwijten hem dat deze speech geen cinematografische kwaliteiten heeft, maar hij is het logische gevolg van de film. Chaplin werd onterecht beschuldigd van naïviteit op politiek vlak. Wat hij wou, was de publieke opinie wakker schudden en daarin is hij geslaagd.”