The Taking of Pelham One Two Three

Op het niveau van de realisatie is deze thriller zo knap gemaakt dat zelfs de meest moralistische critici ditmaal over het sadistische cynisme van regisseur Sargent heenstappen en de film alleen maar briljant noemen. Van al de rampenfilms, is Pelham wel diegene die het spel met de emoties van het publiek het verst doordrijft. Daartoe is de film opgebouwd op een erg eenvoudig stramien: neem een stel bandieten die harder dan keihard zijn en laat ze een stel metroreizigers gijzelen die compleet hulpeloos zijn en die zich wellicht nog liever in de bovenste verdieping van de 'towering inferno' zouden bevinden waar zij tenminste nog op de heldhaftigheid van de aanrukkende pompiers kunnen rekenen. (Film & Televisie, april 1975)