The Wanderers

Regisseur Philip Kaufman, van wie hier voornamelijk de eskimo-avonturenfilm The White Down - met Warren Oates en Timothy Bottoms - bekend is, liet zich voor zijn stadsgang-film "The Wanderers" inspireren door het ondertussen klassieke cult-boek van Richard Price over jeugdbendes in het New York van de jaren '60. Maar daar waar de novelle van Price opviel door zijn scherpe, grimmige ontmaskering van gevaarlijke nostalgie en agressief machismo. opteerde Kaufman voor een vriendelijker benadering van de retro-trend. Hierdoor distancieerde hij zich ekspliciet van de oorspronkelijke aanpak van auteur Price die ooit in een interview over 'nostalgia' boos uitriep: " ... it wasn't bittersweet, it was shit!" Door die minder wrevelige aanpak werd "The Wanderers" zowat een stedelijke versie van Georges Lucas American Graffiti, waarbij vooral de sekwenties van het partijtje zandvoetbal en het spelletje strippoker opvallen door hun knappe enscenering. Het vakmanschap terzake slaagt er dan ook in te verhullen dat Kaufman nog steeds wat last heeft met het vertellen van een uitgebalanceerd filmverhaal.

De film werd uitgebracht in het zog van de beruchte trend-setter The Warriors, die een resem van youth gang-movies meesleurde, maar tegelijkertijd werd "The Wanderers" aangediend als een eerste, zij het wat onduidelijke persiflage op die hele rage. Of "The Wanderers" aan het risiko van dergelijke dubbelzinnigheid - inspelen op en tevens bekritiseren van een opvallend gepousseerd genre - weet te ontsnappen zal voornamelijk van de welwillendheid van het publiek afhangen. Zo wist de onafhankelijke produktie Boulevard Nights van Michael Pressman dat opzettelijk door Warner Bros werd ingepalmd om mee te genieten van de Warriors-publiciteit, gedegradeerd tot nog zo'n dokumentaristisch gekleurd portret van rivaliserende jeugdgangs. En dat terwijl het regisseur Pressman toch te doen was om een eerlijke filmische doorsnede te brengen van een stuk Mexicaans-Amerikaanse subkultuur zoals zich dat anno nu manifesteert in een wijk van East Los Angeles. Maar regisseur Kaufman had duidelijk minder sociologische pretenties met zijn film "The Wanderers" en dat betekent dan meteen dat men met een dosis goede wil best door de film geëntoesiasmeerd kan worden. Dergelijke trenfilms zullen wellicht door de film historici van de jaren '80, '90 en verder, bestempeld worden als waardevolle B-films van een rumoerige zeventiger jaren-dekade.