Regisseur
Barry Alexander Brown, Glenn Silber
Met
Karleton Armstrong, Betty Boardman, Allen Ginsberg
Editie 1981
100'
-
1979
-
Historisch, Documentaire, Muziek/Musical
-
Taal:
Engels
GLENN SILBER en BARRY ALEXANDER BROWN
Silber studeerde film- en televisie technieken aan de universiteit van Madison, Wisconsin. Vanaf '72 projektleider van "People's Video"; stichtte in '75 de Catalyst Films. Eerste belangrijke dokumentaire heette AN AMERICAN ISM: JOE MC CARTHY ('78). THE WAR AT HOME is de tweede lange dokumentaire. In het programma "Oberhausen in Gent - Derde Wereld" wordt een kortfilm van hem vertoond: EL SALVADOR: SEEDS OF LIBERTY. Brown begon als akteur o.a. in JOE en FLESH. Draaide enkele kortfilms en vervolgens valt zijn loopbaan samen met die van Silber.
THE DEERHUNTER deed het. COMING HOME deed het ook. En HAIR en APOCALYPSE NOW. Ze brachten de jaren '60 en de oorlog in Vietnam op het scherm; maar de aandacht in die films was niet gevestigd op de politiek, noch op de demonstraties en botsingen binnen de VS die de inmenging in het Verre Oosten tot een einde brachten. THE WAR AT HOME werd geproduceerd door een in Madison gevestigde, maatschappij; de film is een lange documentaire over hoe de anti-oorlogsbeweging de stad Madison, Wisconsin, omvormde tot een slagveld waarop de Amerikaanse politiek in Vietnam en de Amerikaanse waarden in het land zelf uitgedaagd en veranderd werden. Zo'n twintig interviews met anti-Vietnam aktivisten, politie, volksvertegenwoordigers en moeders, worden gekombineerd met archiefmateriaal van napalmbombardementen, betogingen en politioneel geweld, om zo een portret te schilderen van de anti-oorlogsbeweging in Madison. Hoofdstad van een staat, stad met een belangrijke universiteit, was dit het toneel van enkele van de heftigste betogingen uit de Vietnam-periode. De televisiekamera 's hebben de betogers gevolgd van de eerste demonstraties tot aan de val van Saïgon in '75. Twaalf jaar vroeger was nog alles rustig; de ekonomie bloeide, de studenten liepen nog college. Wat er daarna gebeurde, brengt THE WAR AT HOME in beeld. Er wordt gegraven naar die andere oorlog van de jaren zestig: de oorlog die studenten en andere oorlogsdissidenten voerden tegen het politieke systeem, het leger en de Amerikaanse noties van patriottisme.In plaats van te vragen "Wat is er gebeurd met de jaren zestig?" vraagt de film: "Wat gebeurde er gedurende de jaren zestig, gedurende de Amerikaanse inmenging in Vietnam?"
In plaats van de aandacht te richten op soldaten in Vietnam of veteranen thuis, wordt in THE WAR AT HOME het woord, gelaten aan gewone mensen. Men vertelt hoe men zich verenigde om de oorlog thuis uit te vechten. Waar in HAIR dansscenes op straat worden getoond, toont THE WAR AT HOME marsen, protesten, piketten, botsingen en politiebrutaliteiten. APOCALYPSE NOW speelt zich af in de jungle en de moerassen van Vietnam: de landschappen in THE WAR AT HOME zijn de straten en pleinen van Madison, dat toch bekend stond als een middelgrote, progressieve stad.
De interviews worden ook doorsneden met televisiebeelden van de presidenten Johnson en Nixon, de senatoren Eugene Mc Carthy en William Proxmire, en filmpjes over de interventie in Vietnam zelf. Andere belangrijke personen zijn o.a. Paul Soglin, voormalig aktivist en latere burgemeester van Madison ('73-'79); Karl Armstrong, veroordeeld voor het gooien van een bom in het "Army Math Research Center" verbonden aan de universiteit van Madison en destijds een belangrijke steen des aanstoots; Melvin Laird, voormalig minister van defensie en een niet zo zelfzekere senator Edward Kennedy als hij door de studenten op de rooster gelegd wordt.
THE WAR AT HOME toont ons dat de oorlog tussen de regering en de betogers een weerspiegeling was van de oorlog in het Verre Oosten. Zoals Karl Armstrong het in de film verwoordt: "Als zij oorlog tegen ons voerden, dan gingen wij oorlog voeren tegen hen." THE WAR AT HOME is een waardevol stuk hedendaagse geschiedenis. Het laat zien dat de oorlog de jongeren uit de middenklasse radikaliseerde tot op een voor een welvaartsstaat verbazingwekkende hoogte. De film toont aan dat, in de woorden van één van de deelnemers, de beweging niet dood is: "Er is alleen maar een andere richting ingeslagen."
Silber studeerde film- en televisie technieken aan de universiteit van Madison, Wisconsin. Vanaf '72 projektleider van "People's Video"; stichtte in '75 de Catalyst Films. Eerste belangrijke dokumentaire heette AN AMERICAN ISM: JOE MC CARTHY ('78). THE WAR AT HOME is de tweede lange dokumentaire. In het programma "Oberhausen in Gent - Derde Wereld" wordt een kortfilm van hem vertoond: EL SALVADOR: SEEDS OF LIBERTY. Brown begon als akteur o.a. in JOE en FLESH. Draaide enkele kortfilms en vervolgens valt zijn loopbaan samen met die van Silber.
THE DEERHUNTER deed het. COMING HOME deed het ook. En HAIR en APOCALYPSE NOW. Ze brachten de jaren '60 en de oorlog in Vietnam op het scherm; maar de aandacht in die films was niet gevestigd op de politiek, noch op de demonstraties en botsingen binnen de VS die de inmenging in het Verre Oosten tot een einde brachten. THE WAR AT HOME werd geproduceerd door een in Madison gevestigde, maatschappij; de film is een lange documentaire over hoe de anti-oorlogsbeweging de stad Madison, Wisconsin, omvormde tot een slagveld waarop de Amerikaanse politiek in Vietnam en de Amerikaanse waarden in het land zelf uitgedaagd en veranderd werden. Zo'n twintig interviews met anti-Vietnam aktivisten, politie, volksvertegenwoordigers en moeders, worden gekombineerd met archiefmateriaal van napalmbombardementen, betogingen en politioneel geweld, om zo een portret te schilderen van de anti-oorlogsbeweging in Madison. Hoofdstad van een staat, stad met een belangrijke universiteit, was dit het toneel van enkele van de heftigste betogingen uit de Vietnam-periode. De televisiekamera 's hebben de betogers gevolgd van de eerste demonstraties tot aan de val van Saïgon in '75. Twaalf jaar vroeger was nog alles rustig; de ekonomie bloeide, de studenten liepen nog college. Wat er daarna gebeurde, brengt THE WAR AT HOME in beeld. Er wordt gegraven naar die andere oorlog van de jaren zestig: de oorlog die studenten en andere oorlogsdissidenten voerden tegen het politieke systeem, het leger en de Amerikaanse noties van patriottisme.In plaats van te vragen "Wat is er gebeurd met de jaren zestig?" vraagt de film: "Wat gebeurde er gedurende de jaren zestig, gedurende de Amerikaanse inmenging in Vietnam?"
In plaats van de aandacht te richten op soldaten in Vietnam of veteranen thuis, wordt in THE WAR AT HOME het woord, gelaten aan gewone mensen. Men vertelt hoe men zich verenigde om de oorlog thuis uit te vechten. Waar in HAIR dansscenes op straat worden getoond, toont THE WAR AT HOME marsen, protesten, piketten, botsingen en politiebrutaliteiten. APOCALYPSE NOW speelt zich af in de jungle en de moerassen van Vietnam: de landschappen in THE WAR AT HOME zijn de straten en pleinen van Madison, dat toch bekend stond als een middelgrote, progressieve stad.
De interviews worden ook doorsneden met televisiebeelden van de presidenten Johnson en Nixon, de senatoren Eugene Mc Carthy en William Proxmire, en filmpjes over de interventie in Vietnam zelf. Andere belangrijke personen zijn o.a. Paul Soglin, voormalig aktivist en latere burgemeester van Madison ('73-'79); Karl Armstrong, veroordeeld voor het gooien van een bom in het "Army Math Research Center" verbonden aan de universiteit van Madison en destijds een belangrijke steen des aanstoots; Melvin Laird, voormalig minister van defensie en een niet zo zelfzekere senator Edward Kennedy als hij door de studenten op de rooster gelegd wordt.
THE WAR AT HOME toont ons dat de oorlog tussen de regering en de betogers een weerspiegeling was van de oorlog in het Verre Oosten. Zoals Karl Armstrong het in de film verwoordt: "Als zij oorlog tegen ons voerden, dan gingen wij oorlog voeren tegen hen." THE WAR AT HOME is een waardevol stuk hedendaagse geschiedenis. Het laat zien dat de oorlog de jongeren uit de middenklasse radikaliseerde tot op een voor een welvaartsstaat verbazingwekkende hoogte. De film toont aan dat, in de woorden van één van de deelnemers, de beweging niet dood is: "Er is alleen maar een andere richting ingeslagen."
Image gallery
Generiek
Regisseur
Barry Alexander Brown, Glenn Silber
Met
Karleton Armstrong, Betty Boardman, Allen Ginsberg
Cinematograaf
Richard March
Monteur
Chuck France
Producent
Glenn Silber, Barry Alexander Brown
Meer informatie
Taal
Engels
Productielanden
Verenigde Staten van Amerika
Jaar
1979