Throne of Blood (Kumonosu-jo)

In deze film, ook wel uitgebracht onder de titel "The Cowbed Castle", doet Kurosawa opnieuw een magistrale poging om de beperkingen van de Japanse historische film te doorbreken. Hij bewerkte Sheakespeare's Macbeth in een Japanse versie, waarbij hij erin slaagde, noch Sheakespeare, noch het Japanse milieu, waarin het zich afspeelt, geweld aan te doen. Deze film bevat verschillende elementen van het No-teater het Japanse lyrische toneel, dat zich ontwikkelde uit de zogenaamde Kaguradansen bij de Shintofeesten, die deel uitmaken van de Japanse volksreligie. Zoals bijvoorbeeld de scène met de heks, die in deze film de plaats van Sheakespeare's drietal inneemt, en die Kurosawa rekonstrueerde naar de herinnering van het No-spel, dat hij eens gezien had. Ook de make-up van Isuzu Yamada, die in dit verhaal eenzelfde rol speelt als Lady Macbeth, en de achtergrondmuziek zijn typische elementen van het No-teater. (uit brochure Filmmusuem)

Voor Kurosawa de hemel weet precies waarom hij Macbeth wilde verfilmen, kwam het erop aan Sheakespeare niet alleen visueel te vertalen, maar de tragedie aanvaardbaar te maken binnen de grenzen van het Japanse denken. Om slechts één voorbeeld te noemen: spoken, heksen, boze geesten e.d. spelen in het Japanse teater een grote rol, doch als ze kawaad doen bestaat daar een grondige reden voor. Het soort van heksen die Sheakespeare het levenslot van Macbeth laat voorspellen, zij zwelgen van wellust in anticiperend leedvermaak, begrijpt de Japanner ( noch enig ander Aziatisch volk ) niet; het is westers en vooral Keltisch-Germaans. Macbeth, hier Washizu genaamd, wordt dus bij Kurosawa het oerbeeld van de samoerai , die door moord, de macht van de daymio aan zich trekt, zoals herhaaldelijk gebeurde voor de diktatuur van Ieyasu er een eind aan stelde en de feodale chaos schiep. Kurosawa’s Macbeth wordt op zijn beurt vermoord door zijn eigen troepen, en van enige bijgelovige vrees is bij hem niets te bespeuren. Filmisch is het een geniaal stuk werk, met fantastische travellings, met kamerabewegingen die het effekt hebben van een zweepslag en dan weer tot absolute rust komen, spiedend naar de innerlijke mens, die zich meer verraadt door gebaren dan door woorden of door de uitdrukking van zijn gelaat: en dat alles gedompeld in een sfeer van nevel en en verdoeming. (uit "De Standaard")

Het dekor werd tot een minimum herleid: een laag en geblokt kasteel op de helling van de Firjiberg in een desolate mistige sfeer vier kleine vestingen, het Noorder-kasteel waar alleen over gesproken wordt en een doolhofwoud. Een samenbundeling van prachtige scènes in een alternerend ritme van rust en onrust, getuigend van een fantastische teknische beheersing met een adembenemend slot: de onvergetelijke en indrukwekkende dood van Washizu.
(uit "Vooruit")