Tokyo Pop

Toen Fran Rubel Kuzui in Japan kwam als assistente van Satsuo Yakamoto, ontmoette zij Kaz Kuzui. Het was liefde op het eerste gezicht en zij trouwden. Samen richtten zij een distributiehuis op, Kuzui Enterprises, dat geldt als een van de origineelste van Japan. Tokyo Pop is hun eerste produktie. De film vertelt een verhaal dat, uiteraard zouden we bijna kunnen zeggen, sterk geïnspireerd is op Fran Rubels eigen verhaal. Wendy Reed (gespeeld door Carrie Hamilton, dochter van Carroll Burnett), is een jonge rockzangeres in New York. Haar vriendje laat haar op zekere dag in de steek. Voor haar is dat een klap, want hoe moet haar carrière ooit op gang komen? En dan vindt ze een postkaartje van een vriend uit Japan. Ze besluit haar koffers te pakken en haar geluk te beproeven in Japan. Maar het loopt niet van een leien dakje: de vriend aan wie ze geschreven had dat ze zou aankomen is niet opgedaagd, en ze staat zonder geld of geldige papieren in Tokyo. Alleen moet ze haar weg trachten te vinden in een land dat totaal vreemd is, bizar en dus voor haar ontoegankelijk. Zo sukkelt ze in handen van een handige Amerikaan die haar een job bezorgt in een soort geisha-tent. Af en toe zingt ze daar countrysongs. Maar dat is niet bepaald de juiste weg naar de roem! Op een avond mist ze de trein naar huis. Radeloos stapt ze een fast food tent binnen waar zij wordt opgemerkt door een groepje jonge Japanners. Hiro, die dol is op Amerikaanse popmuziek, spreekt haar aan en zij gaat met hem mee - hij is immers zelf ook muzikant. En zo ontstaat, niet zonder misverstanden, een vriendschap die ook op muzikaal vlak vruchten zal afwerpen.
Tokyo Pop werd eerder dit jaar vertoond in de 'Semaine de la Critique' (een nevensectie van het festival van Cannes) en oogstte daar veel succes. Dat kan moeilijk anders want het is een charmante en sympathieke film die fris is, speels, amusant, voorspelbaar-romantisch, muzikaal en onderhoudend. Fran Rubel Kuzui, die met deze film debuteert, schoot duidelijk meteen in de roos en we mogen haar naam op de lijst van de beloften zetten. Waar de film inspeelt op de culturele verschillen tussen landen als Japan en de Verenigde Staten bezondigt Kuzui zich toch nergens aan al te expliciete vergelijking, simplificatie of stereotypie.Haar film is in de eerste plaats een muzikaal liefdesverhaal geplaatst tegen een achtergrond van culturele verschillen. (wp)