Últimas imágenes del naufragio

Roberto is een uitgebluste en mislukte romanschrijver die aankijkt tegen de emotionele doodsheid en de suffe routine van zijn dagelijks leven als verzeke­ringsagent in Buenos Aires. Op zijn dagelijkse rit heen en weer op de metro geeft hij zich over aan somber gepeins. Zijn mede-passagiers lijken hem plastic verpakte zombies, belichamingen van de innerlijke leegte die zich van hem heeft meester gemaakt. Op een dag weerhoudt hij er een meisje van onder de metro te springen. Zij blijkt achteraf gewoon een hoertje te zijn dat deze techniek gebruikt om de aandacht van mannen te trekken.

De verleidelijke en nogal geheimzinnige Estela intrigeert hem en hij ziet in haar stof voor een nieuwe roman. Hij vergezelt haar met de bus naar de sloppenwijk buiten de stad, waar zij woont. De geesten van de doden stappen onder­weg op bij de halte van het kerkhof, maar Estela negeert hen; zij willen met haar toch maar over haar vader praten, en dat wil zij niet. Deze vader had haar en het gezin enkele jaren tevoren in de steek gelaten. Haar broer is nooit over het trauma van de doodseskaders van de jaren '70 gekomen en haar andere broer bouwt in zijn vrije tijd verwoed aan een vliegtuig. Estela's familie is aanvankelijk achterdochtig met de man die zij heeft meegebracht maar raakt gaandeweg op hem gesteld. Hij echter zinkt steeds verder weg in de melancholie...