Un dimanche à la campagne (A Sunday in the Country)

Alhoewel een nieuwe film van Tavernier niet zomaar ongemerkt voorbij gaat, is UN DIMANCHE A LA CAMPAGNE bij de première in Parijs in maart jongstleden tamelijk onverschillig ontvangen. Het is pas na de vertoning in Cannes, twee maand later, dat het enthousiasme - op wereldvlak dan - is losgebarsten. UN DIMANCHE A LA CAMPAGNE is een zachte, emotionele en esthetische film. Esthetisch is hij bovendien op vele vlakken: de tekst is zeer mooi (uitgesproken door Tavernier himself) , het beeld is naar analogie met het tijdskader, impressionistisch en de muzikale achtergrond is ook prachtig aangepast aan de tijd waarin het zich afspeelt : Gabriel Fauré. Zoals elke zondag ontvangt Monsieur Ladmiral, een kunstschilder op rust, zijn zoon met vrouw en familie op zijn landgoed. Maar op die zondag, in het najaar van 1912, verschijnt ook, ietwat onverwachts in de namiddag, zijn dochter. Zij is kompleet het tegenovergestelde van haar broer: intelligent, levendig, koket en ... vrijgevochten. Wanneer ze, nog voor de avond valt, opnieuw onverwachts vroegtijdig het gezelschap moet verlaten, na een dramatische telefoonoproep van haar minnaar, beseft Meneer Ladmiral maar al te goed hoe oud hij is ... Met dit meer dan eenvoudige gegeven maakte Tavernier inderdaad een schitterende film, misschien één van de beste van de jongste jaren in Frankrijk. Zijn groepsportret van een burgerlijk gezin tijdens de "belle époque" is niet alleen ontroerend mooi maar ook pertinent in de psychologische uitwerking van de personages. Centrale figuur is de ouder wordende schilder die de trends van zijn tijd - het impressionisme - aan zich heeft laten voorbijgaan. En rondom hem op die zondag: zijn ietwat suffe zoon en diens preutse echtgenote. De stoeiende zonen en het om de haverklap onwel wordende dochtertje. De diskrete huishoudster. En tenslotte zijn dochter die hij terzelfdertijd aanbidt en benijdt omdat ze nog zo jong en zo fris is ... UN DIMANCHE A LA CAMPAGNE is in de echte zin van het woord een tableau vivant, die menigen zal ontroeren, maar die ook doorspekt is met fijne humor en af en toe zelfs bijna een stukje kolder.

UN DIMANCHE A LA CAMPAGNE heeft alle ingrediënten die de kwaliteit en het specifieke van ''l'art de vivre" op zijn Frans op een topniveau verheft. En zoals het de Franse levensstijl past, staat natuurlijk ook deze zondag op het platteland in het teken van de gastronomie. Deze aangename eigenschap heeft Tavernier overigens in zijn vroegere films ook gedemonstreerd.