Uova di garofano

Een man stapt door een veld met bloemen op een heuveltop; hij houdt een kind bij de hand. Hij komt bij een oude boerderij waar hij jaren geleden zijn jeugd heeft door­gebracht. Bij het zien van de desolate, verlaten kamers gaat hij in gedachten terug naar het einde van de Tweede Wereld­oorlog. Beelden van zovele episodes uit zijn familieverleden flitsen voorbij: zijn vader, moeder, grootmoeder en zes kinderen. Hij is de jongste, sprakeloos door de schok van een exploderende bom.
De emotie van deze herinneringen is verbonden met de herinnering aan een groep partizanen die werd gefusilleerd, de ontmoeting met Crimen, een vreemde oude man die in de bergen leefde en van wie gezegd werd dat hij als jongeman uit liefde zijn vrouw oppeuzelde. Met de komst van de Geallieerden wordt ook de wapenstilstand afgekondigd en velen vrezen voor represailles omwille van hun fascistisch verleden, en zij vermommen zich of duiken onder. In de chaos van de bevrijding dreigt ook de vader van de familie het doelwit van een wraakactie te worden. Op een dag wanneer hij als kind terug naar huis keert, na uit het ziekenhuis te zijn ontslagen, verneemt hij dat de oude man, van wie hij zoveel hield, gestorven is. Na een twistpartij met zijn vader loopt Silvano weg, de bergen in, naar Crimens huis.