Victor/Victoria

Neem een klassieke klucht, geef ze in de vaardige handen van de neo-klassieke kineast Blake Edwards, en je bekomt een echte komedie -niet een rammelende reeks grappen, maar een heerlijk ‘divertissement’ met als thema het rollenspel, seksueel en ander. VICTOR/VICTORIA, gebaseerd op Reinhold Schünzelfs film uit 1933, VIKTOR/VIKTORIA, gebruikt oude Hollywood-stereotypes, Chicago-gangsters, domme blondes, Parijse flikkers, massieve lijfwachten, en blaast ze nieuw leven in en maakt van deze komedie over de verkeerde identiteit een luchtig onderzoek naar de definitie van identiteit. Edwards houdt van elegante toneelmatigheid, gewilde gekunsteldheid. In werkelijkheid is het zeer onwaarschijnlijk dat iedereen Julie Andrews voor een man houdt, maar men aanvaardt het zo gemakkelijk als Rosalinds uitbeelding van een man in Shakespeare’s “As you like it”. Het thema van Edwards is de emancipatie, het verwerpen van vaste rollen. Victoria ontdekt dat zij haar mannelijke maskerade niet wil opgeven voor de liefde van een man. Wat ook de nadelen mogen zijn van dit spel, het heeft haar bevrijd. Dit schept dolvermakelijke sociale problemen voor King (James Garner); die publiekelijk het hof moet maken aan een man, die hij privaat kent als vrouw. Wat zo heerlijk is in deze gesofistikeerde rolprent, is juist dat de grap in de grond eigenlijk heel ernstig is. Zoals in 10 en S.O.B. verweeft schrijver-kineast Edwards naadloos de moeilijke persoonlijke tema’s met de ouderwetse vormgeving. Met VICTOR/VICTORIA bevestigt hij zijn recht op de kroon - vroeger gedragen door Preston Sturges en Billy Wilder - van Hollywoods meest venijnige ‘farceur’. (uit “Newsweek” van 29.3.82).