WarGames

BIOGRAFISCHE NOTA
John Badham (1939) speelde het klaar om met SATURDAY NIGHT FEVER (1978) een wereldsucces te maken zonder dat zijn naam er beroemd mee werd. Na twee verfilmingen van teaterstukken (DRACULA en WHOSE LIFE IS IT ANYWAY?) zet hij vraagtekens bij de macht van de techniek (BLUE THUNDER en WAR GAMES) die de mens wel eens zou kunnen aanzetten tot kwaadaardig gedrag en oorlogsgeweld.

War Games
In WAR GAMES laat kineast John Badham, die in de V.S. als één van de meer intelligente regisseurs geldt, zien hoe een misleide computer op het Amerikaanse Ministerie voor Defensie een Derde Wereldoorlog zou kunnen ontketenen. Een jonge kerel, een kei in elektronica, weet met zijn huiscomputer spelenderwijs door het waterdicht gewaand net van het Nationale Veiligheidscentrum in de States te glippen waar gesimuleerde Russische troepenbewegingen als echt worden waargenomen. Via de TV verneemt David, die met zijn video-spelletjes in de eerste plaats zijn liefje Jennifer wil imponeren, dat het gehele US missile-system in alarmtoestand is. Hij beseft nu de gevolgen van zijn spel, wil het stopzetten maar kan niet. Het FBI komt hem intussen op het spoor en pakt hem op onder verdenking van spionage voor de Sovjets. Er rest David 27 uur en 50 minuten voor het uur H, het ogenblik waarop de Mensheid haar apokalyptisch einde tegemoet gaat…

Het krantenberichtje van een paar weken geleden toen bekend werd dat een groepje jongeren in de Amerikaanse stad Milwaukee zich tientallen keren toegang hadden verschaft tot bepaalde computersystemen en met de computers een spelletje eenentwintigen (black jack) hadden gespeeld, deed de wereld slechts één sekonde verbijsterd opkijken. De leden van de groep hadden zich voor de grap bij de meest recente insluipingen bekend gemaakt onder de naam "Joshua", het wachtwoord dat in WAR GAMES door David werd gebruikt om binnen te dringen in de supergeheime computer voor nucleaire oorlogsvoering.

John Badhams film is dus verre van fiktie gebleken en benadert de realiteit al wel heel dicht. De story wordt efficiënt verteld, is lichtverteerbare kost en als dusdanig voor 100 % te smaken. WAR GAMES is te midden de huidige opgevoerde bewapeningswedloop ook een film met een Grote Boodschap. De WOPR-computer spuwt op het einde van de film zo uit: "A strange game. The only winning move is not to play" (Een vreemd spel. De enige manier om het te winnen is het niet te spelen.) Dat is tevens de moraal van het verhaal in WAR GAMES. WAR GAMES is goedaardige, jonge, moderne ontspanningskinema dat gekruid wordt met een vleugje suspense en ironie en waarin elektronische snufjes als oplichtende nachtvlinders op je af komen gedanst.