White Bim Black Ear (Belyy Bim Chernoe ukho)

De schrijver Ivan Ivanovitsj, oudstrijder, gewond tijdens de jongste oorlog woont alleen; zijn vrouw is enkele jaren tevoren overleden. Hij redt een jonge jachthond van verdrinking. Die ziet er uit als een bastaard uit een nest setters-hordon, want hij is wit en heeft een zwart oor. Ivan Ivanovitsj raakt aan zijn nieuwe gezel gehecht, en zij worden allebei onafscheidelijk. Hij neemt Bim mee op jacht en wijdt hem in alle geheimen van de natuur in. Niet ver vandaar heeft een biezonder snibbige buurvrouw klachten over Bim, wil hem doen doorgaan voor een gevaarlijke hond en dient zelf klacht in bij de beheerder van het huis, omdat zij zogezegd gebeten werd door het dier. Daar is niets van aan, al moet gezegd worden dat Bim niet de minste sympathie voelt voor zijn “vijandin”. De schrijver gaat Bim op een hondenwedstrijd prezenteren, maar Bim wordt uitgesloten omdat hij niet een zuiver ras is. Ivan Ivanovitsj moet naar het ziekenhuis gebracht worden wegens een hartkrisis. Hij vertrouwt Bim aan een buurvrouw toe, met de opdracht hem elke dag alleen te laten wandelen en hem te voeden. Dasja, een jonge stagiaire, en kinderen uit de buurt houden zich ook met hem bezig, maar Bim heeft niet slechts vrienden. Egoïsten, maniakken zien in hem niets anders dan een “drager van ziekten”, een verzamelaar van medailles en halssnoeren maakt zich van hem meester, een autobuschauffeur verkoopt hem, en ten slotte ziet het er naar uit dat Bim op het platteland een gastvrij gezin heeft gevonden. Zijn nieuwe meester weigert hem op zijn beurt te verkopen aan een jager; deze staat hij echter wel toe de hond mee te nemen op de jacht. Heeft de jager de hond geslagen? In elk geval neemt deze de benen en keert hij terug naar de stad. Bim wordt bijna door een trein vermorzeld, wanneer hij met een poot in een wissel gekneld zit, maar hij wordt op het laatste nippertje door de spoormannen bevrijd. Tolik, een van zijn jonge beschermers, vindt hem terug en brengt hem bij zijn ouders. De moeder wil geen hond en dreigt Bim buiten te sluiten. De ouders beslissen echter in onderling overleg zich niet openlijk tegen hun zoon te verzetten en Bim met rust te laten. Als Tolik slapen is, brengt de vader Bim weg en gaat hem in het ondergesneeuwde bos aan een boom vastbinden. ‘S Ochtends ziet Tolik in dat hij beetgenomen is; hij laat zich niet misleiden door de verwarde uitleg van zijn vader en verlaat het huis. Ivan Ivanovitsj, die in voeling gebleven is met de beschermers van Bim, weet niets af van de avonturen van zijn hond. Nadat hij met sukses een operatie heeft ondergaan, mag hij eindelijk het ziekenhuis van Moskou verlaten en naar de stad terugkeren. Intussen komt Bim, die erin geslaagd is zich los te maken, eens te meer naar de stad terug, helemaal op het einde van zijn krachten. De vader van Tolik heeft sijt en is teruggegaan naar de plek waar hij de hond had achtergelaten, maar hij kan slechts vaststellen dat deze verdwenen is. Hij beslist dan een opsporingsbericht te publiceren in een plaatselijke krant, maar zijn zoon is hem voor. Bim komt ten slotte in de buurt van zijn huis, maar zijn “vijandin” van altijd waakt en laat hem door mensen van het dierenasiel oppakken. Het zoeken wordt georganiseerd; Ivan Ivanovitsj gaat naar het dierenasiel, maar te laat; Bim is net van uitputting gestorven. Wanneer de kleine Tolik zich bij de schrijver zal vervoegen, zal deze hem de droeve waarheid verbergen. Ivan Ivanovitsj wandelt in de mooie natuur en denkt met heimwee aan Bim. Plotseling hoort hij een kinderstem die “Bim” roept en ziet hij in het gras een jonge jachthond opspringen, die lijkt op zijn jonge Bim… Het leven herbegint.