41e Film Fest Gent met focus op Franse cinema

Waarom Franse cinema?

Frans filmtalent houdt van Film Fest Gent.
De laatste jaren konden we vaststellen dat de beroemdste festivalgasten uit Frankrijk kwamen: zoals Catherine Deneuve en Isabelle Huppert. Vorig jaar werden heel wat vertoningen van Franse films bijgewoond door filmmakers en acteurs, waaronder heel wat publiekstrekkers. Zo kwam schrijver-regisseur Philippe Claudel Avant l’Hiver voorstellen, acteur-regisseur Guillaume Canet kwam naar Gent met Blood Ties, Cédric Klapisch stelde Casse-tête Chinois voor, Jean-Pierre Jeunet kwam naar het festival met zijn familiefilm The Young and Prodigious T.S.Spivet 3D.
Daarnaast presenteerde jurylid Denis Dercourt twee nieuwe films: Zum Geburtstag en La Chair de ma chair en kwamen de acteurs Pierre Deladonchamps, Christophe Paou en Patrick d’Assumçao L’inconnu du lac voorstellen.
Tijdens het festival ontmoette Philippe Claudel voor ’t eerst zijn stadsgenoot Pierre Deladonchamps en bood hem een hoofdrol aan in zijn nieuwe film Une enfance, die deze zomer in Lorraine wordt gedraaid.

De Franse cinema is de rijkste en meest gevarieerde van Europa.
Ruimer gezien is de Franse cinema historisch een van de sterkste ter wereld. Frankrijk is het eerste land ter wereld dat de film erkende als het belangrijkste massamedium van de twintigste eeuw. Ondanks alarmerende rapporten over de conditie van de Franse filmindustrie anno 2014 (minder films kregen het groen licht om in productie te gaan; mede door de salarissen van de populaire steracteurs dreigen de productiekosten uit de hand te lopen; er is onzekerheid over de houdbaarheid van Frankrijks complexe financieringssysteem) is Frankrijk nog altijd het mekka van arthouse en auteurscinema. Als we zien hoeveel Franse films geselecteerd worden op de leidinggevende internationale filmfestivals, daar ook prijzen winnen, door de serieuze filmpers bejubeld worden en hoog scoren op de eindejaarslijstjes van beste films, is het duidelijk dat er geen enkel ander Europees land is dat zo’n groot volume aan kwaliteitsfilms offreert. De Fransen weten als geen ander hoe intelligente films te maken die een breed publiek weten te bekoren en tegelijk is Frankrijk het land met de meeste artistiek avontuurlijke filmmakers en intellectueel stimulerende films.
De rijkdom van de Franse cinema is ook te danken aan het feit dat er veel verschillende generaties filmmakers actief zijn, een haast uniek fenomeen in de wereldcinema. Veteranen van de nouvelle vague die nu in de tachtig en negentig jaar oud zijn, zijn nog steeds actief: Jean-Luc Godard die volgende week in Cannes een nieuwe film in competitie heeft (Adieu au langage), Jacques Rivette, Agnes Varda en tot voor kort Alain Resnais (hij overleed eerder dit jaar na de wereldpremière van zijn afscheidsfilm Aimer, boire et chanter op de Berlinale). Naast deze veteranen is er een sterke middengeneratie (Jacques Audiard, André Téchiné, Bertrand Tavernier) gevolgd door een nieuwe generatie van erkende en op filmfestivals gelauwerde namen (François Ozon, Bruno Dumont, Olivier Assayas, Xavier Beauvois, Benoit Jacquot, Claire Denis, Arnaud Desplechin). De laatste jaren waait er een nieuwe wind door de Franse film, getuige een jonge generatie filmmakers die een spectaculair inventieve, documentair geïnspireerde eenvoud en ongedwongen vertolkingen combineren met een gesofistikeerd referentiekader. Guillaume Brac (Tonnerre), Antonin Peretjatko (La fille du 14 juillet), Sophie Letourneur (Les Coquillettes), Justine Triet (La Bataille de Solferino) en Serge Bozon (Tip Top) zijn de belangrijkste vertegenwoordigers van deze nieuwe ‘school’ die de continuïteit verzekeren met de Franse nouvelle vague van twee generaties geleden.
De Franse cinema wordt ook verrijkt en gediversifieerd door vele buitenlandse regisseurs die in Frankrijk wonen en werkzaam zijn, van de Georgische regisseur Iosseliani tot de Oostenrijke meester Michael Haneke. Voorts is er de stimulerende input van regisseurs van Arabische origine: Abdellatif Kechiche (gouden palm winnaar La vie d’Adèle), Karim Dridi (Khamsa), Riad Satouff (Les beaux gosses, Jacky au royaume des filles), Rachid Bouchareb (Hors la loi, La voie de l’ennemi).

Franse cinema verdient een sterkere positie in Vlaanderen.
Een andere goede reden om te focussen op Franse cinema is gelieerd aan de Belgische situatie. Ooit was de Franse film in Vlaanderen zelfs even sterk als de Amerikaanse cinema. De laatste decennia boert de box office van de Franse film almaar achteruit, wat aan verschillende factoren te wijten is, niet in het minst aan de overheersing van het Hollywoodmodel in het reguliere bioscoopcircuit. Door op Film Fest Gent een showcase te geven voor Franse cinema, hopen we bij te kunnen dragen aan de promotie en opwaardering van de Franse filmcultuur en slaan we de handen in elkaar met de Belgische distributeurs die de jongste jaren hard hun best doen (soms met succes) om een markt te vinden voor Franse cinema van hoogstaande kwaliteit.

Patrick Duynslaegher
Artistiek directeur