Alan Parker juryvoorzitter van Film Fest Gent
Artistiek directeur Patrick Duynslaegher over de keuze van Alan Parker als juryvoorzitter:
"Zoals veel van zijn generatiegenoten wisselde Alan Parker zijn puur Britse films altijd af met grotere Amerikaanse producties, maar nooit voor vrijblijvend Hollywoodvertier. ‘If you haven’t got something to say, I don’t think you should be a filmmmaker,’ is zijn devies. Vandaar dat hij een aantal kritische films maakte die de schaduwzijde tonen van de American Dream. In 'Mississippi Burning' (1988) stelde hij racistische haatmoorden aan de kaak in de Amerikaanse Deep South; in 'Come See the Paradise' (1990) toonde hij de schandelijke behandeling van Japanse immigranten na de Japanse verrassingsaanval op Pearl Harbor; in zijn laatste film 'The Life of David Gale' (2003) trok hij van leer tegen de doodstraf.
Parker is een regisseur die duidelijk de controverse niet schuwt en graag de discussie aangaat met zijn tegenstanders, zij het collega’s uit de filmindustrie of hem vijandig gezinde filmcritici. Hij is ook de enige filmregisseur die ik ken die zelf de tekst schrijft voor het persdossier van zijn films, omdat hij zo eerlijk en openhartig mogelijk het proces van het filmmaken wil beschrijven, dit in tegenstelling tot de promopraat die de pers doorgaans te slikken krijgt.
Opmerkelijk is ook hoe muziek een doorslaggevende rol speelt in veel van zijn films, te beginnen met zijn regiedebuut 'Bugsy Malone' (1976) een gangstermusical met taarten gooiende kinderen in de hoofdrol. Voor zijn doorbraakfilm 'Midnight Express' (1978) liet hij Giorgio Moroder zijn eerste filmscore schrijven. Hij draaide ook heuse muziekfilms als 'Fame' (1980), 'Pink Floyd the Wall' (1982) , 'The Commitments' (1991) en 'Evita' (1996). Alhoewel veel van zijn films donkere kanten hebben en zelden een upbeat einde, heeft Alan Parker ook een scherp gevoel voor humor, wat onder andere blijkt uit de (zelf)spotprenten die hij maakt over het filmberoep. Dit alles maakt van Alan Parker een ideale juryvoorzitter."
Naast de Britse regisseur maken ook auteur/regisseur Marjane Satrapi, regisseur Caroline Strubbe, regisseur Franco Lolli en de filmrecensent Boyd van Hoeij deel uit van de jury.
Marjane Satrapi
Frans-Iraanse schrijfster, animator en gevierd regisseuse Marjane Satrapi brak wereldwijd door met de stripreeks ‘Persepolis’. Satrapi stond zelf in voor de geanimeerde verfilming ervan en won meteen de Prix du Jury op Cannes. Haar tweede film ‘Poulet aux prunes’ (2011), een mix van live action en animatie, stelde ze voor op het festival van Venetië. In 2014 ging de donkere komedie ‘The Voices’ in première op het Sundance festival.
Caroline Strubbe
Na diverse documentaires en kortfilms won Caroline Strubbe met haar speelfilmdebuut ‘Lost Persons Area’ (2009) de Prix du Scénario tijdens de Semaine de la Critique in Cannes. Haar tweede langspeelfilm ‘I’m the same I’m another’ (2012) ging in première in Toronto. Beide films werden ook gedurende twee weken vertoond in het prestigieuze Museum of Modern Art in New York.
Franco Lolli
Na de screening van zijn kortfilm ‘Rodri’ op de Quinzaine des réalisateurs in Cannes in 2013, ging vorig jaar ook Franco Lolli’s debuutfilm ‘Gente de bien’ in première in de sectie Semaine de la Critique. Op het 41e Film Fest Gent werd zijn film door de internationale jury bekroond met de ‘Grote Prijs voor Beste Film’. Dit jaar maakt de Colombiaanse regisseur zelf deel uit van de internationale jury.
Boyd van Hoeij
Nederlands filmrecensent Boyd van Hoeij schreef voor Variety tot 2013 toen hij verhuisde naar The Hollywood Reporter, waar hij verslag doet van alle grote internationale festivals. Daarnaast schrijft hij voor De Filmkrant (Nederland), East (Italië) en Indiewire (US). Van Hoeij gaf ook verschillende filmkritiek workshops in Europa en in de Verenigde Staten.