- First Man - Damien Chazelle
Voor 'First Man' ruilt Damien Chazelle La La Land, Hollywood in voor het Kennedy Space Center in Houston, Texas. Op 16 juli 1969 trokken Neil Armstrong en zijn kompanen op weg naar hun kleine stap voor een mens en een grote voor de mensheid. Het leek misschien een tochtje in een veredeld salon vol lichtjes en knopjes, maar dat was het allerminst: een mens vraagt zich af hoe het komt dat de astronauten niet potdoof werden en nog recht konden staan na de onophoudelijke turbulentie. Al legt Chazelle de klemtoon vooral op wat voorafging. Een en ander draagt bij aan het realistische karakter van ‘First Man’, alleen dat geregeld staren van Armstrong naar de maan moet je niet geloven.
- Loro - Paolo Sorrentino
Naast de gel in zijn haar kleeft er nog iets aan Silvio Berlusconi: de bunga bunga feestjes. Voor wie met hem in contact wilde komen – en wie wilde dat niet – waren zijn feestjes the way to go. Dat wil regisseur Paolo Sorrentino ons toch laten geloven in ‘Loro’. Loro is Italiaans voor de anderen: Sorrentino heeft het dan ook niet alleen over Berlusconi zelf, maar over zijn directe en indirecte omgeving, over de hedendaagse Italiaanse maatschappij. De feestjes leken ons in vergelijking toch maar wat saai, maar we waren er natuurlijk niet bij.
'Loro' is op 16 oktober* i.h.k.v. Film Fest Gent On Tour ook te zien in jouw buurt! Ontdek de locaties.
- At Eternity's Gate - Julian Schnabel
Toen Vincent van Gogh zijn ‘Zonnebloemen’, zijn ‘Sterrennacht’ of zijn Provençaalse landschappen schilderde waren we er evenmin bij, maar dankzij ‘At Eternity’s Gate’ ervaren we er toch de bovenaardse schoonheid ervan. Met dank aan regisseur Julian Schnabel die zich focust op de laatste levensjaren van van Gogh: een tijd vol passie en discussie met onder meer zijn broer Théo en zijn collega Paul Gauguin. We tekenen direct om nog eens door van Goghs schilderijen te wandelen en bovendien te luisteren naar de mooiste filmdialogen die er de jongste maanden in een cinemazaal te horen waren. Sommige ervan hebben profetische waarde: zo vindt Vincent van zichzelf dat hij geboren werd om schilder te worden, maar wellicht een voor volgende generaties. Misschien gemakkelijk gezegd achteraf, maar Willem Dafoe, geboren om van Gogh te vertolken, maakt ze in een levensrol geloofwaardig.
- El ángel - Luis Ortega
Waar sommigen geboren worden om schilder te worden, lijken anderen in de wieg gelegd om gruweldaden te plegen. Zo iemand is de Argentijn Carlitos Robledo Puch, die wegens zijn knappe gelaatstrekken, onschuldig voorkomen en jeugdige leeftijd ‘El ángel’ werd genoemd. Als tiener kende hij god noch gebod en samen met een kompaan pleegt hij de ene overval na de andere. Als gevolg had hij op zijn twintigste al elf moorden en 42 overvallen op zijn kerfstok. Vanuit de gevangenis liet deze “engel des doods” weten dat hij ervan droomde dat Quentin Tarantino zijn leven zou verfilmen met Leonardo di Caprio in de hoofdrol. Dromen zijn echter bedrog want de regisseur van ‘El ángel’ heet Luis Ortega en Lorenzo Ferro neemt de plaats in van Di Caprio. Tarantino-trekjes heeft ‘El Angel’ niet, maar Ortega keek wel goed naar de films van Scorsese.
*op 22 oktober in CC Strombeek