Bloedmooie familiekroniek uit Chili over onschuld & liefde

Het is een dijk van een cliché om een kleine, kwetsbare film van hoge kwaliteit een parel(tje) te noemen, maar voor 'Tarde Para Morir Joven' ('Too Late to Die Young') is deze te pas en te onpas gebruikte term wel degelijk gerechtvaardigd. Dit is een bloedmooie film die terzelfdertijd zo ontroerend fragiel is dat je hem wil beschermen. Het gaat om de tweede lange film van de 33-jarige Chileense cineaste Dominga Sotomayor en ze won er vorig jaar de regieprijs voor op het festival van Locarno; de eerste maal dat dit een vrouwelijke filmmaker te beurt viel.

Impressionistische familiekroniek

'Tarde Para Morir Joven' is discreet gesitueerd tijdens de zomer van 1990, na de val van generaal Pinochet, en speelt zich af binnen een commune in prachtige natuur niet ver van Santiago. Het is een impressionistische familiekroniek die ondanks de voorzichtige historische toespelingen, in een tijdloze atmosfeer baadt.

Zonder dat de regisseuse nadrukkelijk in haar groepsportret protagonisten aanduidt (in die zin is de film verwant aan de ensemble mozaïekfilms van Robert Altman, terwijl de oprechte belangstelling voor alles wat leeft in de natuur naar het werk van Terrence Malick lonkt) gaat haar aandacht vooral naar de gevoelswereld van drie adolescenten: Sofia (Demian Hernandez), Lucas (Antar Machado) en Carla (Magdalena Totoro) die aan de vooravond van een nieuwjaarsfeest hun eerste liefde beleven. Wat tegelijk opwindend is maar ook gepaard gaat met angsten en teleurstellingen en het besef dat de meest intense momenten ook het meest vergankelijk zijn.

Pure cinema

De toon is van de film is bedrieglijk idyllisch en nostalgisch, zowel in de harmonie van hoe de leden van de commune met elkaar omgaan als in de verrukkelijke impressionistische beelden die ons onderdompelen in een wereld van onschuld en liefde die geleidelijk aan ook wordt opgeschrikt door de gevaren van de wereld daarbuiten en de realiteit van de volwassenen. De regisseuse speelt ook met het ambivalente van haar jonge personages, wat ze "hun masculiene-feminiene twijfels" noemt, wat gender minder belangrijk maakt dan het feit dat ze zo jong en zoekend zijn.

Dominga Sotomayor, die zelf van haar vierde tot haar twintigste in een gelijkaardige commune leefde, investeert haar film met kleine, betekenisvolle details die allemaal samen de authenticiteit van de film vergroten en de poëtische dimensie van de film voeden met een ‘uit het leven gegrepen’ waarachtigheid. Ze noemt haar film zelf "een emotioneel document over een plek en een tijd die niet langer bestaat." Vandaar ook dat de film niet narratief is opgevat, dat je hem niet in vakjes kan opsluiten (coming of age-verhaal, familiekroniek, historische terugblik).

Je kijkt naar 'Tarde Para Morir Joven' als naar een schilderij, als naar een verfrissend spel van licht, vorm en kleur, een ballet van blikken, gebaren en tegenstrijdige emoties: pure cinema op zijn best.

‘Tarde Para Morir Joven' ('Too Late to Die Young') is onze One Shot Cinema-film van maart en is te zien op 7, 17, 21 en 28 maart in Sphinx Cinema (Gent). Reserveer jouw ticket(s) hier.