Britse One flew over the Cuckoo's Nest

N, het meisje dat de treinen ziet voorbij denderen, is al jaren in behandeling in de Londense psychiatrische dagkliniek Dorothy Fish. Die is in een reusachtig gebouw ondergebracht en naargelang het ziektebeeld wordt men er op een bepaalde verdieping ondergebracht. Wie op de zevende belandt, komt er nooit meer uit. N brengt haar dag door op de tweede verdieping en krijgt van de dokter de opdracht om een nieuwe patiënte, Poppy Shakespeare, te begeleiden. Poppy komt er terecht omdat men bij een sollicitatietest ontdekte dat ze geestelijk gestoord is. Ze heeft slechts één doel: de instelling zo vlug mogelijk verlaten om verder voor haar dochtertje te zorgen. Om dat te bereiken, moet ze een advocaat onder de arm nemen. Die kan ze slechts betalen als ze het zogenaamde Mad money krijgt. En om dat te krijgen moet ze natuurlijk mad zijn... Dat is niet de enige paradox of vicieuze cirkel uit de door Benjamin Ross gedraaide film. Hij balanceert voortdurend op de dunne lijn tussen ziek en gezond, normaal en abnormaal zijn. N is zich bewust van het feit dat ze een dribbler - een dribbelaarster - is maar wordt op een bepaald moment toch gezond verklaard. Met alle gevolgen vandien. De film is gebaseerd op het gelijknamige boek van Clare Allan die tien jaar doorbracht in instellingen als de Dorothy Fish dagkliniek. Vandaar dat er in de film heel pittige details over het leven in dergelijke instellingen voorkomen. Meer dan eens is er plaats voor satire. Zo houdt G - de meeste patiënten worden met de eerste letter van hun voornaam aangesproken - een hilarische speech over de privatisering van de geestelijke gezondheidszorg. Daarnaast is er de tragiek van sommige patiënten die door wereldvreemde dokters worden behandeld. Het evenwicht tussen al deze aspecten en facetten is soms wat zoek maar het geheel wordt toch bij elkaar gehouden door de doorleefde vertolkingen van Naomie Harris (Poppy) en Anna Maxwell Martin (N). Poppy Shakespeare brengt een Europese kijk op de problematiek van de aanpak van waanzin in de film. Wie er meer over wil weten, verwijzen we graag naar de in samenwerking met het museum dr. Guislain opgezette tentoonstelling over waanzin in theater en film. Poppy Shakespeare zou er zich perfect thuis voelen. 15/10 om 14:30 in Kinepolis 10 (Nog vrije plaatsen!)