Documentaire over Darfoer opent Almost Cinema

Almost Cinema nodigt kunstenaars uit die inspiratie putten uit het medium cinema, maar koppig afwijken van het vertrouwde pad om nieuwe wegen in te slaan. Het resultaat is een boeiend koorddansen tussen film, mediakunst, theater en muziek. Na de succesvolle editie vorig jaar, zet Vooruit voor Almost Cinema opnieuw een video- en installatieparcours op touw waarin zowel nationale als internationale kunstenaars hun stek krijgen. Daarnaast worden er elke avond films, muziekdocumentaires, performances, concerten of gesprekken over (bijna-)cinema geserveerd. Of het nu gaat om beeldende kunst, muziek of theater: elke kunstvorm heeft een link met cinema! Almost Cinema opent op dinsdag 9 oktober met Sand and Sorrow, een beklijvende documentaire over de genocide in Darfoer. Ontgoocheld over de weinige aandacht die de gruwel van Darfoer (Soedan) in de media kreeg, besloot documentairemaker Paul Freedman (US) het conflict aan te kaarten in een film. Hij koos voor een serene aanpak: geen overbodige informatie, wel beelden die voor zich spreken en aangrijpende interviews. Niemand minder dan acteur George Clooney (US) leende zijn stem aan Sand and Sorrow en trad op als coproducent. (Zie www.sandandsorrow.org) Na de filmvertoning kan het publiek kennismaken met de Soedanese zangeres Rasha. Zij groeide op in Khartoum en kent als geen ander de problemen waar Soedan onder gebukt gaat. Op de vlucht voor de etnische conflicten, verhuisde ze tien jaar geleden naar Spanje. Op het podium leent Rasha haar indrukwekkende stem aan traditionele Afrikaanse muziek, Arabische poëzie en reggae. Op woensdag 10 oktober staat de vernissage van het Almost Cinema tentoonstellingsparcours op het programma. De artiesten die hun werk tonen in het tentoonstellingsparcours, stellen de vertrouwde elementen van cinema in een nieuw licht. Zo verknipt Gebhard Sengmüller (AT) een tweederangs gangsterfilm om vervolgens in Slide Movie met behulp van diaprojectoren de stukjes bijeen te brengen in een nieuwe, weliswaar rudimentaire film. Ook de andere bijdragen aan de tentoonstelling geven verrassende inzichten in (of knipogen naar) cinema. Het gloednieuw werk van Els van Riel (BE), 5 screens, promoveert 16mm-projectoren tot levende wezens. Peter William Holden (DE) laat met Autogene computergeleide paraplu's bewegen op de tonen van Singin' in the Rain. In de gangen van Vooruit zorgt Julia Willms (AT) met Passageway voor een trompe-l'oeil. Ze goochelt met werkelijke en ingebeelde ruimte, alsof Magritte zelf ermee gemoeid is. Het collectief ZimmerFrei (IT) loodst de bezoeker met Stereorama naar een camera obscura voor een intrigerende trip naar wereldsteden. Semiconductor (UK), ten slotte, presenteert een fictieve documentaire over seismografische storingen: All the time in the world.