“Film is een vorm van vrijheid”

Terwijl haar collega’s veelal hun boeiende eindwerk voorstellen, heeft Chiara Berrevoets met haar prille, originele, beeldrijk gedachte ‘Genesis of the End’ recent haar eerste jaar bachelor beëindigd aan de C-mine School in Genk.

Naast negentien, filmgek en koppig is Chiara Berrevoets ook schuchter. En ze denkt in beelden. Beelden die op hun beurt een verhaal vormen dat haar durf en vrijheid geeft om open te bloeien en om haar inzichten met anderen te delen. Film als een vorm van therapie en vrijheid. Het klinkt als een mantra in een Genks filmleslokaal.

Hoe begon je aan 'Genesis of the End'?

Velen zullen me gek verklaren maar ik heb geen productie en geen scenario nodig. Ik begin met een beeld en daaruit ontstaat een verhaal. Ik besefte wel dat ik daarmee niet zou scoren bij de docenten. Daarom legde ik hen de geschiedenis voor van de jongvolwassen Ru Nomia die rondzwerft in een wereld van verval. Mensen sterven op een steeds jongere leeftijd maar dankzij de vooruitgang van de technologie kunnen ze een eigen hiernamaals creëren. Weeskind Ru Nomia kan door een door het lot gegeven vloek in contact komen met ronddolende zielen.

Een voorbeeld daarvan is het jongetje dat eerst leeft maar daarna een ziel wordt. Voor Ru Nomia is de vloek uiteindelijk een geschenk want zo hoopt ze vooraleer te sterven nog een laatste keer haar ouders te zien. Toen ik alles rechtlijnig had uitgewerkt, had ik een kortfilm van vijftien minuten. Maar die leek niet van mij en eigenlijk wilde ik de baas worden van mijn verhaal. Daarom heb ik de montage helemaal omgegooid en met tegenstellingen gewerkt.

Het filmisch suggestieve haalt het van het narratieve.

Ik vind het belangrijk dat mensen zelf een eigen interpretatie aan een film geven. Slechts als je zelf een beeld creëert heb je een band met wat je ziet. Bij mij groeit een film organisch, ik vertrek van een beeld en daarin zit al de kern van een volgende scène. Ik zit vol met een arsenaal aan beelden.

Ik zit vol met een arsenaal aan beelden.

In ‘Genesis’ komt er bijvoorbeeld na de tekst “dit is onze toekomst", een scène voor met een serre. Die scène filmde ik toen ik op bezoek was bij een vriendin in Melle. Maar ik wist toen bijlange niet dat ik dat beeld ooit nog zou gebruiken in deze kortfilm. Hetzelfde gebeurde met de scène waar Ru Nomia aan een door mij eerder ontdekt verloederd zwembad staat. Prachtig toch hoe schoon die verloedering eruitziet.

"We leven in een wereld waarin liefde en hoop verdwenen zijn, we zijn als honden op zoek naar voedsel." Straffe citaten uit je film. Jouw wereldbeeld klinkt niet zo optimistisch?

Mijn film weerspiegelt mijn visie. Of men dat nu fijn of controversieel vindt of niet. Ik waardeer beide standpunten. Want ik maak zelf ook deel uit van de wereld die ik toon en ben er dus ook voor een stukje verantwoordelijk voor. Met z'n allen zijn we de oorzaak van de milieuproblematiek en het kwaad. Dat klinkt heftig maar het is de waarheid. Vergeet echter niet dat er een kind voorkomt in mijn film en dat is een vorm en een voorbeeld van onschuld. Werken met antitheses en contrasten hoort bij mijn creativiteit en mijn werkwijze.

Hoe ging je te werk bij de casting van de acteurs?

Het zijn allemaal mensen uit mijn omgeving die helemaal geen acteerervaring hebben. Zo had ik het ook het liefst. Ik contacteerde hen toen het hun beurt was en ze zich konden vrijmaken. Precieze regieaanwijzingen waren er niet want die beperken alleen maar de hier vereiste spontaneïteit. Het is misschien niet allemaal perfect maar ik ben hen allemaal ontzettend dankbaar. En het was heerlijk om bij een visie mee te maken hoe ze de film voor het eerst zagen en ontdekten in welk soort film ze hadden meegespeeld.

Dat Chiara Berrevoets fan is van en geïnspireerd is door het werk van Andrei Tarkovski en Terrence Malick is duidelijk. Er zijn slechtere voorbeelden voor iemand die niet alleen voor school film draait maar dat tussendoor eveneens voor zichzelf doet. Niet voor niets heeft ze bijna altijd een camera bij zich. Het beeldenarsenaal moet gevoed wordenen tekenen en schilderen vormen tussendoor een welgekomen afwisseling.

Soms geeft ze zin, geeft ze toe, om nu al met de camera de wereld in te stappen en aan de slag te gaan. Maar haar familie en C-mine kan gerust zijn. Ze zal haar school afmaken. En haar einddoel? “Niet de Oscars,” lacht ze, “maar ik zou het fijn vinden om met mijn werk op een filmfestival te komen en de confrontatie aan te gaan met professionelen en publiek”.

Film Fest Gent is alvast een eerste stap. Iets zegt ons dat het niet de laatste zal zijn. Dat hopen en wensen we evenzeer aan haar collega’s van de studentenkortfilmcompetitie.

'Genesis of the End' is een kortfilm in de Competition for Best Belgian Student Short. Er zijn nog enkele tickets beschikbaar in de voorstelling op zondag 14 oktober om 14u30!