Filmjaar 2020 - Tien om te zien
De strijd lijkt verloren, doof het bioscooplicht en welkom in de toekomst. Bonter, beeldrijker, suggestiever en pessimistischer kan je het niet maken dan filmcriticus Ryan Gilbey in ‘The Guardian’ bij het beschrijven van de situatie van de film tijdens de overgang van de ene naar de andere decade. Daarbij is de kijker de grote winnaar want hij kan film zien waar en wanneer hij dat wil. Met dank aan streamingsgigant Netflix en zijn consoorten. Netflix wordt stilaan ook een kwaliteitslabel want het kreeg een douche aan Golden Globe nominaties. Dat ze amper verzilverd werden, voorzag Gilbey niet.
Ook in het filmjaar 2020 ziet het er naar uit dat Netflix uit alle hoeken en kieren tevoorschijn zal komen, en op bureaus, redacties en andere sociale media zal belanden. Waarnemers voorspellen echter dat het, bij gebrek aan ‘Irishmen’ en ‘Mariage Stories’, niet zo’n vaart zal lopen als het afgelopen jaar. Temeer omdat er anderen aan het overwicht van Netflix zullen sabbelen. Voor het overige zal het dit jaar niet aan sequels ontbreken, krijgen oude films een update, timmert Disney verder aan de live-action weg van animatiefilms en levert Marvel stoer filmheldenvlees dat vooral door vrouwelijke regisseurs wordt ingeblikt. Halen ze dezelfde commerciële toppen als hun mannelijke tegenhangers is de vraag. De genderdiscussie krijgt er een accentje bij… Maar eerst genieten van het oorlogsdrama ‘1917’ van Sam Mendes - nu al in de bioscoop - en straks uitkijken naar deze tien aantrekkelijke titels.
1. ‘A Hidden Life’ van Terence Malick
Een leven in het verborgene dat, hoe klein ook, mee onze huidige samenleving vormgaf. Zo omschrijft Terence Malick het leven van Franz Jägerstätter die als Oostenrijks soldaat weigerde de eed van trouw aan Hitler af te leggen. Hij bekocht het met zijn leven. Na enkele films met rondjes draaiende camera werkt Malick met een gestructureerd scenario gebaseerd op de correspondentie tussen Franz en zijn vrouw. ‘A Hidden Life’ durft de grote levensvragen te stellen: waarom leven wij, zien we elkaar ooit terug, wat is onze plaats in het grote historische geheel? Zoals bij hem gebruikelijk is, heeft Malick ook dit keer belangstelling voor het samenspel tussen natuur en leven. Johan Leysen en Matthias Schoenaerts maken deel uit van de indrukwekkende cast. Hun inbreng is wel beperkt. Schoenaerts probeert Jägerstätter te overhalen om de eed af te leggen, want wat zal zijn weigering met zich meebrengen? Hij zal evenmin de loop van de oorlog beïnvloeden. Inmiddels werkt Terence Malick volop aan de postproductie van ‘The Last Planet’ waarin hij doorheen parabelen het leven van Jezus vertelt. Maar of de film waarin Matthias Schoenaerts de rol van Petrus vertolkt nog in 2020 in de zalen komt, is twijfelachtig.
2. ‘West Side Story’ van Steven Spielberg
Al in 2014 koesterde Steven Spielberg de droom om een nieuwe versie van ‘West Side Story’ te draaien. Het uitstellen van de productie van de vijfde ‘Indiana Jones’ in 2018 gaf hem de kans om de droom werkelijkheid te laten worden. Hij kon daarbij rekenen op Tony Kushner die al de scenario’s leverde voor ‘Munich’ en voor ‘Lincoln’. In zijn ‘West Side Story’ wil Kushner trouwer blijven aan de oorspronkelijke musical dan de uit 1961 daterende verfilming van Robert Wise. Zoals bekend speelt de musical zich af in het New York van de jaren vijftig uit de vorige eeuw. Tony en Maria zijn tieners die behoren tot rivaliserende jeugdbendes, respectievelijk de blanke Jets en de Puerto Ricaanse Sharks. Toch worden beiden verliefd op elkaar. Een moderne versie van het eeuwenoude Romeo and Juliet verhaal. Natalie Wood en George Chakiris speelden indertijd levensrollen als Tony en Maria. Van de oorspronkelijke cast is de nu 87-jarige Rita Moreno opnieuw van de partij. De iconische score van Leonard Bernstein wordt gearrangeerd en geadapteerd door David Newman. Topdirigent Gustavo Dudamel dirigeert de Los Angeles Philharmonic. En even terzijde: op Broadway gaat straks een nieuwe versie van ‘West Side Story’ in première in een regie van Ivo Van Hove en in een choreografie van Anne Teresa De Keersmaeker. Van Hove vindt de musical opnieuw uit. Beperkt Spielberg zich tot afborstelen?
3. ‘Dune’ van Dennis Villeneuve
Of Dennis Villeneuve de uit 1984 daterende ‘Dune’ van David Lynch afstoft of heruitvindt weten we eind december van 2020. Hij heeft in ieder geval grote schoenen te vullen van een regisseur die indertijd wel nog niet ‘Wild at Heart’ was, maar toch al ‘The Elephant Man’ op zijn actief had. ‘Duin’ van Frank Herbert is een van de grootste sciencefictionsages aller tijden. In de boekenreeks staan de zandduinen van de woestijnplaneet Arrakis centraal. Daar komt de specie vandaan die nodig is voor de interstellaire ruimtevaart en daar is een geestesveruimende en levensverlengende stof te vinden. Bij het winnen van die stof moet men vooral tegen de reusachtige zandwormen strijden. Hertog Leto Atreides neemt de leiding op Arrakis maar moet er afrekenen met de inheemse bevolking. Volgens Villeneuve is “’Dune’ een “‘Star Wars’ voor volwassenen” en is de huidige film het eerste deel van een tweeluik. Er werd gefilmd in Budapest en in Jordanië en de productie verliep niet van een leien dakje. Onder andere cameraman Roger Deakins haakte af. Timothée Chalamet neemt de rol van Atreides voor zijn rekening en speelt nog een hoofdrol in ‘The French Dispatch’ van Wes Anderson. De Dunetaal werd ontwikkeld door David Peterson die hetzelfde deed voor ‘Game of Thrones’.
4. ‘Tenet’ van Christopher Nolan
Van het scenario van ‘Tenet’ is weinig bekend want zelfs de acteurs mochten het maar lezen terwijl ze in een kamer opgesloten zaten. Maar dat Christopher Nolan gooit met tijd en ruimte staat vast. Het is trouwens zijn handelsmerk. Dit keer zou een geheimagent Wereldoorlog III moeten verhinderen. Dankzij reizen in de tijd. Er werd in niet minder dan zeven landen gedraaid en de ploeg trok daarbij onder meer van de VS, naar Denemarken, Letland, Engeland en India. De grootste hinder ondervond men in Tallinn, waar wegen een maandlang werden afgesloten. In India daarentegen was filmen een fluitje van een cent. De voorziene week werd al halverwege afgewerkt en tussendoor redde de crew aan The Gateway of India in Mumbai een man die er zelfmoord wilde plegen. Het camerawerk van de Zwitsers-Nederlandse Hoyte van Hoytema belooft spektakel want het is een combinatie van 70 mm en IMAX.
5. ‘No Time to Die’ van Cary Fukunaga
Bewogen, dat is het minste dat je kan zeggen over de productie van de 25ste Bondfilm. Niet alleen verliet regisseur Danny Boyle samen met zijn scenarist wegens ‘creatieve meningsverschillen” de productie, maar zopas raakte ook bekend dat componist Dan Romer vervangen wordt door Hans Zimmer. Een primeur in de Bond-franchise. Alles begon al met de vraag of Daniel Craig bereid was om opnieuw Bond te vertolken. Na veel gespeculeer zegde hij toe, maar het zou voor het laatst zijn. In deze nieuwe film is Bond geen geheim agent meer maar geniet hij van een welverdiende rust op Jamaica. Een vroegere vriend van de CIA roept hem echter te hulp om af te rekenen met Safin, de schurk van dienst en in het bezit van nieuwe gevaarlijke technologie. Toen regisseur Cary Fukunaga aan boord kwam, werd de hele productie herbekeken maar naar de trailer te oordelen komen alle bekende en exotische ingrediënten aan boord. Tussen het overdadige product placement ontwaar je zowaar Daniël Craig, Noamie Harris, Ralph Fiennes, Ana de Arma, Lea Seydoux. Op naar een vrouwelijke Bond?
6. ‘Mulan’ van Niki Caro
Disney’s plannen om een live-action versie te maken van de uit 1998 daterende animatiefilm ‘Mulan’ dateren van 2010. Maar het project ging niet door ondanks het feit dat er al een regisseur en een cast was. ‘Mulan’ vertelt het verhaal van de jonge Hua Mulan die de plaats van haar vader inneemt en zich als man voordoet bij de strijd tegen de indringers die China aanvallen. Ze groeit uit tot een van China’s grootste strijders ooit. In 2015 werd ‘Mulan’ toch opnieuw opgestart en het jaar nadien begon een wereldwijde zoektocht naar een titelvertolkster. Uit een duizendtal kandidaten werd de Chinees-Amerikaanse Liu Yifei gekozen. Oorspronkelijk wilde Disney ook een Chinese regisseur voor ‘Mulan’ en kwam zo bij Ang Lee terecht. Die had het echter te druk. Uiteindelijk werd de Nieuw-Zeelandse Niki Caro aan boord gehaald. Zij draaide eerder ‘Whale Rider’ en ‘The Zookeeper’s Wife’. Bij het casten van Liu Yifei scoorde Disney goede punten qua diversiteit maar de actrice zorgde voor controverse toen ze het gewelddadige optreden van de politie in Hongkong tegen de betogers steunde.
7. ‘Mank’ van David Fincher
Of Netflix-films als Spike Lee’s ‘Da 5 Bloods’, Charlie Kaufman’s ‘I’m Thinking of Ending Things’ en ‘Mank’ van David Fincher even grote krantenkoppen zullen halen als het werk van Martin Scorsese en Noah Baumbach valt nog af te wachten. Vooral bij ‘Mank’ van David Fincher zijn de verwachtingen hooggespannen. Met ‘Mank’ gaat zijn droom om een door zijn vader Jack Fincher geschreven scenario te verfilmen eindelijk in vervulling. Veel scenariodetails zijn er niet, maar de film gaat over de periode waarin Herman J. Mankiewicz samen met Orson Welles werkte aan ‘Citizen Kane’. Het was een woelige samenwerking en niemand minder dan Pauline Kael schreef in een omstreden essay dat Mankiewicz de enige scenarist was. Tussen Mankiewicz en Welles ontspon zich een bittere woordenstrijd en eerstgenoemde claimde het volledige auteursrecht op het script. De Screen Writers Guild loste het conflict op door beiden gezamenlijk het auteursrecht toe te kennen. Ze wonnen er een Oscar voor. Gary Oldman vertolkt de rol van Herman Mankiewicz en ‘Mank’ is de eerste speelfilm van Fincher sinds zijn ‘Gone Girl’.
8. ‘Mob Girl’ van Paolo Sorrentino
Bij een eerste aanblik ziet het ernaar uit dat ‘Mob Girl’ van Paolo Sorrentino een soort tegenpool wordt van ‘Il Traditore’ van Marco Bellocchio. Beide films gaan over een maffialid dat tot spijtoptant vervelt. Bij Bellocchio was dat Tommaso Buscetta en bij Sorrentino is dat Arlyne Brickman. Deze New Yorkse trok op met maffialeden maar toen ze eind de jaren zestig geslagen en verkracht werd door gangsters, liet de maffia haar in de steek. Omdat ze een vrouw was en joods. Daarop contacteerde ze de FBI en werd ze een informant. De film is gebaseerd op het boek ‘Mob Girl: A Woman’s Life in the Underworld’ van Pulitzer-prijs winnaar Teresa Carpenter. Jennifer Lawrence speelt de hoofdrol en produceert de film waarmee ze na enkele flops haar carrière opnieuw op de rails probeert te krijgen.
9. ‘Benedetta’ van Paul Verhoeven
Sedert zijn succesrijke ‘Elle’ is Paul Verhoeven terug van nooit ver weggeweest. Op het elan van ‘Elle’ probeerde hij nogmaals zijn ‘Jezus’-film van de grond te krijgen, maar dat mislukte. Een film over de Franse weerstand geraakte evenmin rond, maar een door Jean-Claude Carrière geschreven middeleeuws verhaal dat zich in een klooster afspeelde, kreeg groen licht met als titel ‘Blessed Virgin’. Dat verhaal werd nadien vervangen door een bewerking van ‘Immodest Acts: The Life of a Lesbian Nun in Renaissance Italy’ van Judith C. Brown. Gerard Soeteman, die meermaals met Verhoeven werkte, tekende verantwoordelijk voor de bewerking maar wilde naderhand niets meer met de film te maken hebben omdat er te veel gefocust werd op seksualiteit. Verhoeven zelf beweerde dat hij voor ‘Benedetta’ in het sacrale geïnteresseerd is. De Belgische actrice Virginie Efira speelt de hoofdrol. Controverse verzekerd?
10. ‘The Eternals’ van Chloé Zhao
Als leverancier van de film box-office kan je niet om de producties gebaseerd op de Marvel Comics heen. Dit jaar zijn de verwachtingen minder hooggespannen maar we vermelden toch ‘The Eternals’. Maar dan alleen maar wegens de Chinese Chloé Zhao bekend van frêle films als ‘Songs My Brothers Taught Me’ en ‘The Rider’. Bij Marvel Comics vreesden ze dat Zhao door een andere studio zou worden weggekaapt en vonden ze haar perfect om hun superheldenfilms naar een hoger niveau te brengen en om de wereld met minder vertrouwde Marvel-personages in contact te brengen. Angela Jolie moet daarbij helpen. Benieuwd, maar toegegeven: hier hadden de nieuwe films van Jean-Luc Godard, Wes Anderson, Paul Greengrass, Thomas Vinterberg en vele anderen evenmin misstaan.
[IMG]