Follow The Guide

Hij schreef immers een boek A Guide to Recognising Your Saints en toen dat in de winkels lag ontmoette Dito Montiel onder andere Robert Downey jr.. Ze spraken over mogelijke verfilmingen en nadat er een geïnteresseerde producer opdaagde, begon Montiel aan het scenario te schrijven. Hij kende, vertelt hij in een interview, twee filmtermen, int. en ext. (interieur en exterieur). Als songwriter kende hij ook niets van filmregie. Het Sundance Film Institute van Robert Redford kwam hem ter hulp en daar leerde hij filmregie en scenario's schrijven. De film begint met een knipoog want we zien hoe Dito Montiel een lezing beëindigt waarin zijn boek centraal staat. Over dan naar het New York van de jaren tachtig en, afwisselend, het huidige straatbeeld in Queens. Dito wordt door zijn moeder opgebeld en zij vraagt hem om naar New York te komen omdat zijn vader stervende is. Dat telefoontje volstaat om bij Dito herinneringen los te maken. Hij groeide op in Queens en haalde er met zijn vriendjes allerlei fratsen uit. Hij werd er verliefd en geconfronteerd met een wereld van drugs en geweld. Velen van zijn vrienden overleefden dat allemaal niet en uit lijfsbehoud trok hij naar Los Angeles. Nu hij terug in New York is bezoekt hij de overlevenden. Onder andere zijn toenmalig vriendinnetje. En uiteraard ook zijn ouders. Maar of dat allemaal van een leien dakje loopt? Deze 'Gids om uw heiligen te herkennen' is met veel liefde en overtuiging gedraaid. Montiel structureert zijn film als een avant-gardistisch mozaïek en zijn spelen met heden en verleden geeft de film ritme en dynamiek. De vertolking maakt mensen van personages en vooral Chazz Palminteri laat een grote indruk na. Hartje New York zoals u het nog nooit zag. Niet in het echt, noch in de bioscoop. Klik hier voor tickets.