Gijzeling loopt uit de hand in verrassende thriller 'Piercing'

Piercing
Nieuws 02 mei 2019
De eerste beelden van 'Piercing' zetten perfect de toon voor alles wat komen gaat. De opening credit sequentie neemt ons mee naar wolkenkrabbers en flatgebouwen die duidelijk schaalmodellen zijn. In de eerste scène zien we hoe de protagonist met een ijspriem zijn pasgeboren kind bedreigt en vervaarlijk dicht bij het gezicht van zijn zoontje komt, maar wanneer zijn vrouw wakker wordt zijn steekvoorwerp snel verbergt.

Regisseur Nicolas Pesce legt meteen zijn kaarten op tafel. Hij kiest voor een radicale stilering met deze psychoseksuele horrorthriller die zich niet in een helemaal echte wereld afspeelt. De hele film baadt in de irreële sfeer van een nachtmerrie en de regisseur maakt ook dankbaar gebruik van een breed cinefiel referentiekader waarin de usual suspects van het huivergenre, en ruimer van een cinema van de angst en de malaise, aan bod komen. Zo doet de boosaardige inventiviteit aan het vroege werk van Sam Raimi denken; zijn er vieze creaturen waar Cronenberg niet nee tegen zou zeggen; is er een wijnrood fluwelen Art Deco appartement dat verzonnen lijkt door David Lynch; verwijst de grillige intrige naar de gialli van Dario Argento, uit wiens scores ook geplukt wordt in een soundtrack die film noir romantiek mixt met trashy seventies soundtracks en tintelende melodietjes uit soft core seksfilms.

Komische pantomime

Van bij de introductie blijkt ook overduidelijk dat Reed (Christopher Abbott) onprettig gestoord is, wat nog voor menige macabere verrassing zal zorgen. Te veel over de kronkelige intrige onthullen, dat zou pas misdadig zijn. Het volstaat te weten dat Reed nadat hij zijn kindje ongedeerd liet toch ergens zijn moordlustige agressie moet uitleven en hij zijn opgekropte woede wil botvieren op een prostituee met wie hij afspreekt in een hotel. In de kamer waar hij zijn slag wil slaan repeteert hij eerst in een komische pantomime wat hij zijn slachtoffer wil aandoen: haar wurgen, met messteken afmaken, naar de badkamer slepen en haar lijk in stukken snijden.

Uiteindelijk verschijnt er een andere hooker ten tonele dan degene die hij besteld had. Eentje die helemaal niet reageert zoals hij voorzien had en zijn snode plannen danig in de war stuurt. Jackie (Mia Wasikowska) toont zich namelijk een willig, zelfs gretig slachtoffer dat doodleuk aan zelfverminking doet. Tussen de twee ontstaat er een half absurde sadomasochistische dynamiek waarbij we als toeschouwer voortdurend op het verkeerd been gezet worden. Zo gek en ziekelijk gaat het er aan toe dat wij, als voyeuristische outsider, nooit echt kunnen doorgronden wat er in hun gestoorde hoofden precies omgaat en wat ze nu echt van elkaar willen.

Claustrofobische film

Zo beknopt vertelt Pesce deze vaudeville van pijn en wellust, dat hij maar 81 minuten heeft om ons door alle verrassende wendingen te loodsen. Hij schreef zelf ook het scenario gebaseerd op een roman uit 2008 van de Japanse auteur Ryu Murakami die een aantal van zijn schrijfsels zelf verfilmde, maar vooral berucht is omdat hij de inspiratie leverde voor Takashi Miike’s 'Audition'.

In 'Piercing' gaat het er nooit zo expliciet aan toe als in deze shocker uit 1999 die een paar tonelen bevat waar zelfs sterke magen niet tegen opgewassen zijn. Dat komt vooral door de consequente stilering van 'Piercing', wat zich manifesteert in alle audiovisuele departementen maar ook wordt doorgetrokken tot in de vertolkingen. Al naar gelang uw appreciatie van deze claustrofobische film die maar twee decors heeft (een hotelkamer en een slaapkamer) en waar de buitenwereld nooit binnendringt, kan je de personages bekijken als bordkartonnen figuren maar net zo goed als demonische types uit een semi-grappige kwade droom.

Aanstormend talent Christopher Abbott, die we kennen van recente films als 'Vox Lux' en 'First Man' en de miniseries 'Catch-22', zet als Reed een behoorlijk verontrustende creep neer. Van de Australische actrice Mia Wasikowska wisten we al langer dat ze de provocerende uitdagingen niet schuwt en liefst niet op veilig speelt (zie Cronenbergs 'Maps to the Stars', Jim Jarmush’s 'Only Lovers Left Alive'; John Hillcoats 'Lawless' en Park Chan-Wooks 'Stoker'). In 'Pierce' geeft ze onverschrokken gestalte aan een extreem gefolterd personage dat letterlijk en figuurlijk in eigen vlees snijdt. 'Piercing' is pas de tweede film van de 29-jarige Nicolas Pesce (zijn debuut 'The Eyes of My Mother' dateert van 2016) maar doet ons zeker uitkijken naar volgend werk van een begaafde filmer die genre-formules zowel huldigt als ondermijnt.

'Piercing' is onze One Shot Cinema-film van mei en is te zien op 2, 12, 16, 26 en 30 mei in Sphinx Cinema (Gent). Reserveer jouw ticket(s) hier.