Hilde De Laere over 'The Fifth Estate'

Als producent verdiende Hilde De Laere haar sporen met films als 'De Zaak Alzheimer', 'Windkracht 10', 'Bloedbruiloft' en de drie versies van 'Loft' en hoe groots die ook waren, ze waren klein bier in vergelijking met een project dat door Steven Spielbergs Dreamworks en door Anonymous Content werd opgestart. Voor het eerst streek in ons land een grote Hollywood studio neer en aanvankelijk was het niet eenvoudig om de wederzijdse verwachtingen tussen twee diverse culturen en twee verschillende productiemethodes op een lijn te krijgen.

Het Belgische onderdeel van 'The Fifth Estate' begon met een paar vage telefoontjes. Hilde De Laere kreeg een bericht dat ze een telefoon van Dreamworks, de productiefirma van Steven Spielberg mocht verwachten. Dat kwam en aan de andere kant van de oceaan wilde men weten hoe onze tax shelter werkte. (Summier gezegd: Een firma kan deel van winst in filmproductie investeren en moet zo minder belastingen betalen). Omdat Hilde de week daarop naar Los Angeles moest, stelde ze voor eventuele vragen daar verder te beantwoorden. Zo gebeurde en wat later opnieuw telefoon. “Regisseur Bill Condon en zijn team zijn in Europa om Berlijn en Boedapest te bezoeken en op de terugweg naar Londen komen ze in Brussel voorbij. Kan u daar wat locaties tonen en zien wat mogelijk is?”.

Inmiddels had Hilde, na het tekenen van heel wat non-disclosure clausules een scenario van 'The Fifth Estate' gekregen en ze vond het zinloos om zomaar wat in Brussel rond te toeren. Ze nam contact op met location hunter (locatiezoeker) Ludo Volders en besloot om een presentatie te geven van concrete mogelijke opnameplaatsen. En dan zouden ze wel zien. Want optornen tegen Berlijn en Boedapest? Zelfs met een treinstation als dat van Luik, het Antwerpse Provinciehuis, het Mas, het Gentse Wintercircus is dat geen gewonnen spel.Daarom begon Ludo Volders met te stellen dat het niet zo eenvoudig en gemakkelijk zou zijn om hier locaties te vinden die moesten doorgaan voor Berlijn, Washington of London. “Op dat ogenblik”, zo vertelde Bill Condon op het afscheidsfeestje aan Hilde De Laere, “was ik al bijna weg. Maar toen toonde Ludo ons de meest fantastische locaties die we alleen maar in onze dromen en zeker niet in Berlijn of Boedapest hadden gezien. Wees dus niet zo bescheiden als jullie iets voorstellen”… Precies een week na het bezoek van Bill Condon aan Brussel kwam een uit één in bestaande email: “The director has decided: he wants to shoot in Belgium”. En dan is alles zeer vlug gegaan. Eind september vorig jaar de eerste telefoontjes, in november de start van de voorbereidingen, op 17 januari de eerste draaidag in Ijsland en op 1 februari begonnen de opnames in België. Hoewel Hilde best wat ervaring had met grote Vlaamse producties en al in Amerika had gewerkt, was het geen sinecure om de permanente productiekern van 'The Fifth Estate' samen te stellen. Alles moest op zijn minst driemaal groter zijn dan gewoonlijk. Net op een ogenblik dat al veel van onze technici bezig waren met 'The White Queen' en op verschillende andere Vlaamse producties. Maar uiteindelijk viel alles toch netjes op zijn plaats.

De grootste verschillen? Hilde De Laere: Wij werken doorgaans met een beperkt budget en dat verplicht ons om permanent en hard na te denken. Wat is belangrijk, aan wat zullen we ons geld besteden? In dit geval werd er met een andere insteek gewerkt. Beslissingen werden zoveel en zolang mogelijk uitgesteld. Alles moest open blijven voor de regisseur want die stond centraal. Hij moest tot op het laatste ogenblik keuzemogelijkheden hebben. Alles moest bovendien soms haast tot in het absurde perfect zijn. Als er bvb. op de redactie van Der Spiegel werd gedraaid moest ieder document op de tientallen bureaus in het Duits zijn en relevant. Met een groter budget kan men zich dat uiteraard veroorloven. Maar dat veroorzaakt heel wat stress.

Uiteindelijk zijn we tot een goede synthese gekomen tussen de Vlaamse efficiëntie en de verwachtingen voor een studioproductie, die hiërarchischer en strikter is gestructureerd. Voor iedere productie ligt er immers een soort blauwdruk klaar die men uitrolt en waardoor men erg snel producties op heel verschillende locaties en van een soms totaal andere orde kan opzetten, maar die vaak minder op maat is. Van inmenging van “hogerhand” had de ploeg van 'The Fifth Estate' weinig last. Alles werd perfect opgevolgd en slechts als er iets misloopt, wordt er ingegrepen. Maar dat was hier niet nodig. Wat neemt Hilde De Laere mee als werkervaring voor een volgend project? “Moeilijk om dat precies te omschrijven maar werken in een internationale context houd je in elk geval scherp en verplicht je om jezelf en je manier van werken steeds opnieuw in vraag te stellen. Maar het gevoel dat ik van 'The Fifth Estate' meedraag, is dat we best trots mogen zijn op onze filmindustrie en onze filmcrews. Je merkt dat ik Bill Condon’s lesje heb geleerd. (lacht)…