Huis van Alijn: Focus on Found Footage

Huis van Alijn startte in 2004 een zoekactie naar bewegend beeld. Alle oude, amateuristisch opgenomen filmpjes waren welkom in de brievenbus van het Gents geschiedkundig museum. Filmpjes van je grootouders die een zandkasteel bouwen, filmpjes van je kinderen toen ze nog niet die serieuze volwassenen waren, Huis van Alijn vond het beeldmateriaal. Footage werd found footage. Want wat te doen met archiefbeelden? Gooi je die super8 filmpjes van op zolder zomaar weg of bewaar je ze voor je kleinkinderen? Focus on Found Footage leert ons dat ze zelfs van grote geschiedkundige waarde kunnen zijn. Toen Pompei 2000 jaar geleden onder een laag lava terechtkwam, werd alles wonderwel bewaard. Onze huidige kennis over het Romeinse Rijk hebben we deels daaraan te danken. Is het weggooien van beelden vandaag het weggooien van een toekomstige geschiedenis? De filmpjes van de drie regisseurs bewijzen alvast de schoonheid die schuilt in amateurbeelden. Lieven Debrauwer toont met C'est la vie de evolutie van de mens doorheen verschillende mensenlevens. Baby'tjes wiens lenigheid blijft verbazen, kleuters met ballonnen zo groot als zijzelf, zelfbewuste pubers, hardwerkende veertigers, reizende bejaarden. Onder prachtige pianomuziek en met een vormelijke montage wordt duidelijk dat dit materiaal overal thuishoort, behalve in een vuilnisbak. Regisseur Kadir Balci maakte met Zoete Zeventig een hedendaagse montage van oude beelden. Vertraagde, versnelde, stilstaande shots met Madonna als soundtrack. Oud was nog nooit zo jong, antiek nog nooit zo hip. Als de films Capturing the Friedmans, El Perro Negro en Lyrisch Nitraat uit de festivalsectie History Replayed: Found Footage ons iets toefluisteren, dan is het dat amateurbeelden niet weggegooid mogen worden. Maar er is ook de pragmatische kant. Is het wel mogelijk alles bij te houden? Hoe moet archivering praktisch georganiseerd worden in een steeds groeiende visuele cultuur? Misschien is geschiedenis niet enkel een dwangmatige verzamelingsdrang, maar ook een loslaten van het verleden. Helaas zal tijd niet uitmaken wie gelijk krijgt. Er zullen altijd evenveel afvalbakken als archiefkasten zijn. We kunnen enkel hopen op dat ene magische moment waarop onze nakomelingen onder de bevroren zeeën beeldmateriaal vinden en glimlachen bij zoveel geschiedenis op een enkele dag. Voor een fotoverslag, klik hier.