Jongeren bekronen Skin

Net als in Raak zitten er in de in 1979 gesitueerde Skin verschillende verhaallijnen. De film begint met het opsluiten van Frankie. Dit gebeurt niet zonder slagen en verwondingen en tussen alle geduw en getrek merk je duidelijk dat Frankie een hakenkruis tatoeage draagt. Daarna keren we terug in de tijd. Frankie is de zoon van kleine middenstanders. Zijn vader heeft Auschwitz overleefd en draagt daar nog altijd de gevolgen van. Frankie's moeder wordt ernstig ziek en moet in een ziekenhuis worden opgenomen. Tussen Frankie en zijn vader botert het niet en de afwezigheid van zijn moeder maakt alles nog moeilijker. Frankie leidt ook een eigen leventje. Hij heeft vrienden die drugs dealen en in het uitgangsleven komt hij door zijn agressiviteit in contact met neonazi's. En geleidelijk aan wordt hij door hen meegesleept en handelt hij navenant... Bij onze Noorderburen ontstond er wat beroering omdat de regisseur zich inspireerde op een in 1983 gepleegde moord die achteraf door de rechter evenwel als niet racistisch werd beoordeeld. Voor Hanro Smitsman is de evolutie van het hoofdpersonage van belang. Aanvankelijk behoren Surinamers tot zijn beste vrienden en toch komt het tot een breuk. Volgens Smitsman treft de vader van Frankie daarbij wel enige schuld. Communicatieproblemen, weet je wel. Er steekt vaart in Skin en de film roept herinneringen op aan recente Britse producties die eveneens jongerengeweld als thema hebben. Ook als reconstructie van de punk- en skinheadscène in de jaren tachtig van de vorige eeuw heeft Skin zijn verdiensten. En het is weinig debutanten zoals Robert de Hoog gegeven om meteen met een Gouden Kalf huiswaarts te keren. Talent te over dus in een film die, net als de Faits Divers bij ons, voor televisie bestemd was maar toch in de bioscopen komt. 14/10 om 17:30 in Kinepolis 07 (Nog vrije plaatsen!) 16/10 om 17:00 in Vooruit - Domzaal (Nog vrije plaatsen!) 17/10 om 22:30 in Kinepolis 08 (Nog vrije plaatsen!)