Laura Vandewynckel geselecteerd voor Berlinale Talents 2018

Laura Vandewynckel, bekend van de animatiefilms ‘Het Paradijs’ en ‘Pharmakos’ is een van de zes landgenoten die geselecteerd werden voor Berlinale Talents 2018, een initiatief van het Filmfestival van Berlijn waarbij jong en aanstormend filmtalent zes dagen lang een professioneel filmbad krijgt bestaande uit seminaries, workshops, coaching en alles wat maar met film te maken heeft.

Prijsbeest

De sociaalkritische stop-motion poppenfilm ‘Het Paradijs’ werd in 2014 in wereldpremière vertoond op Film Fest Gent en leverde, naast een Cannes-selectie en een VAF Wildcard, Vandewynckel heel wat prijzen op. Dank zij de Cinéfondation in Cannes draaide ze vorig jaar ‘Pharmakos’ waarin ze animatie vermengt met live-action. Op dit ogenblik verblijft ze in Bahia, Brazilië waar ze in het kader van een ‘Sacatar residentie’ werkt aan de voorbereiding van haar eerste langspeelfilm. Van Brazilië gaat het naar Berlijn en daarna volgt nog Euroconnections in Clermont-Ferrand. Laura Vandewynckel rijgt de residenties, de talenten workshops en de vormingsweken aan elkaar…

Hoewel ze aan twee projecten tegelijk werkt, zal ze in Berlijn in het Talent Lab vooral haar nieuwe korte animatiefilm ‘Le Crépuscule’ voorstellen. Die speelt zich af op een marktplaats waar iedereen zich verwarmt aan het licht en de warmte van de zonnestralen. Maar wat speelt er zich af als dat voor het laatst gebeurt? De film wordt in één shot gedraaid en is een sociale analyse van menselijke interactie in de spreekwoordelijke avondschemering.

Verbeeldingsvrijheid

Vanuit Bahia mailt Laura Vandewynckel ons dat ze op aanraden van een paar filmvrienden solliciteerde voor de Berlinale Talent Campus. Voor haar zijn deelnames aan dergelijke initiatieven een vorm van “mezelf deadlines opleggen want dan functioneer ik goed”. “In mijn eentje loop ik vaak vast en ben ik bang om keuzes te maken en pistes af te sluiten. Ik raak verstrikt in tientallen versies met opties en subopties. Bij deelname aan residenties en workshops wordt je in dialoog met anderen gedwongen om keuzes te maken, knopen door te hakken, beknopt en helder over je project te spreken. Bahia, Berlijn, Clermond-Ferrand zullen telkens opnieuw een stap vooruit zijn in een creatief proces”, voegt Vandewynckel er aan toe.

“Artistiek werk is teamsport” (Laura Vandewynckel)

Waarom wisselt ze na ‘Het Paradijs’ de animatie in voor een meer hybride kunstvorm, waarbij ze live-action en zelfs documentaire elementen aan de animatie toevoegt? Laura Vandewynckel: “Ik besef meer en meer dat artistiek werk teamsport is en dat niet het minst bij theater en film. Animatie vind ik geweldig, maar ik kreeg, na een jaar eenzame opsluiting bij ‘Het Paradijs’, heimwee naar het sociale, ruimtelijke en fysieke aspect van het theater maken en live-actionfilm. Onderzoeken, plaatsen bezoeken, mensen ontmoeten, verhalen sprokkelen, repeteren, reizen, doodvermoeid terugkomen van sets… Omdat animatie me te “statisch” is, zoek ik hoe ik de verbeeldingsvrijheid van animatie kan combineren met mijn zin om sociaal te werken en er op uit te trekken. Daaruit groeide mijn ‘Pharmakos’ waarin twee klungelig uitziende (poppen)vrienden op het Griekse eiland Sifnos een oude zondebokritueel re-enacten. Ik wil de mix tussen live animatie en documentaire, die bij ‘Pharmakos’ nog wat hapert, verder exploiteren en tot een organisch geheel vermengen.

Tropische temperaturen

Van Griekenland naar Brazilië is daarbij slechts een kleine stap? “Het decor verandert maar niet de thematiek: mijn eerste langspeelfilm zal opnieuw gaan over zondebokmechanismen. Ik verblijf, met dank aan de Sacatar residentie en de scenariosteun van het VAF op het adembenemend mooie eiland Itaparica. Tegenover de warmte van de mensen die ik ontmoet en de warmte van deze plek staat de harde realiteit van een eiland dat vecht met een zwaar drugsprobleem, geweld, armoede en verloedering. Ik bewonder de vele mensen die vechten voor het behoud en de heropleving van deze plek. De context eist dat ik ontzettend goed nadenk over wat ik hier kom maken, welke rol ik als buitenstaander speel en wat mijn filmproject kan betekenen voor de Itaparicanen. In Berlijn hoop ik ook dit project op tafel te leggen, gedachten te delen met anderen en contacten te leggen voor de verdere ontwikkeling.