Mooov festival focust op Afrikaanse film

Volgens MOOOV artistiek directeur Marc Boonen is “het lang geleden dat er zoveel straffe Afrikaanse films te ontdekken waren. Dat was vorig jaar het geval in Cannes en recent won de documentaire Dahomey van Mati Diop zelfs de Gouden Beer op de Berlinale. Ik hoop dat deze tendens zich verderzet zodat de wereldcinema niet beperkt blijft tot Latijns-Amerika, de MENA-regio (Middle East/North Africa) en Azië”.

Opening

De openingsfilm van MOOOV, Animalia van Sofia Alaoui, komt uit Marokko. De hoogzwangere Itto is het hoofdpersonage van deze debuutfilm. Itto is van eenvoudige komaf en integreert geleidelijk aan in haar rijke schoonfamilie. Alles verandert in haar leven als er zich een bovennatuurlijk fenomeen voordoet in Marokko en de noodtoestand wordt uitgeroepen. Itto raakt gescheiden van haar man en gaat ernaar op zoek. Het wordt op veel vlakken een ontdekkingstocht. Critici hebben het over een inspirerende, hypnotiserende, mysterieuze sciencefictionfilm met boeiende karakters te midden van sociale en culturele spanningen in de Marokkaanse maatschappij.

Waarheid

Er staan nog vier andere Marokkaanse films op het programma waarvan de uit 2022 daterende Le bleu du caftan van Maraym Touzani de meest bekende is. Daarnaast zijn er Déserts van Faouzi Bensaïdi waarin twee deurwaarders door Marokko trekken om schulden te innen en wiens leventje een onverwachte wending neemt wanneer ze een mysterieuze man ontmoeten aan een tankstation. In Les meutes van Kamal Lazraq komen maffiahandlangers Hassan en zijn zoon Issam in de problemen als een opdracht verkeerd afloopt. In The Mother of All Lies wil Asmae el Moudir weten waarom ze slechts een foto uit haar jeugd heeft. Ze gaat op zoek naar de waarheid terwijl haar familie een spinnenweb aan leugens aan elkaar flanste en weigert over het verleden te spreken. Een persoonlijk verhaal ingebed in een stukje Marokkaanse geschiedenis.

Competitie

Twee vermelde Marokkaanse films, Déserts en Les meutes maken ook deel uit van de tien films tellende competitie. Daaronder zijn er twee films, Memorias de un cuerpo que arde (Memories of a Burning Body) en Sujo, die pas in wereldpremière vertoond werden op respectievelijk de Berlinale en Sundance. Met haar Memorias de un cuerpo que arde won Antonella Sudasassi de publieksprijs van de Berlijnse Panorama-sectie. Zij laat drie vrouwen van boven de 65 praten over de verschillende fases van hun vrouwelijkheid. Zij blikken terug op hun leven en hebben het over de eerste vlinders en menstruatie en over hun seksuele verkenningen. Ook het krijgen van kinderen en liefde en seks op latere leeftijd komt aan bod. De Costa-Ricaanse Antonella Sudasassi had graag die thematiek met haar eigen grootmoeders besproken maar daartoe kreeg ze de kans niet meer.

Vaders en zonen

Sujo is een Mexicaanse film van Astrid Rondero en Fernanda Valadez en gaat over de vierjarige Sujo die door zijn tantes wordt opgevoed nadat zijn vader, een huurmoordenaar van een drugskartel werd vermoord. Sujo maakt er een erezaak van om de keten van het geweld in zijn familie te doorbreken. In deze coming-of-age film zal blijken of hij aan zijn eigen lot kan ontsnappen. De relatie tussen vader en zoon komt nog aan bod in de Braziliaanse Estranho Camino (Strange Path) van Guro Parente waarin een door corona op een filmfestival gestrande regisseur op zoek gaat naar zijn vader. In de Japanse Great Absence van Kei Chika-ura krijgt een zoon plots telefoon van de politie omdat zijn vader in een crisissituatie verkeert en naar een instelling moet. De zoon moet helpen om zijn levensverhaal te reconstrueren. Wie daarentegen uitkijkt naar een moeder/dochter verhaal moet aanschuiven bij de Soedanese Mami Wata van C.J Obasi. Daarin beweert Mama Eche dat zij in contact staat met Mami Wata de watergodin en ze kan zo voor gunsten of genezing zorgen. Maar als haar krachten afnemen zou een van haar twee dochters die taak moeten overnemen. De vraag is of ze dat willen.

Burgeroorlog

De andere op het festival vertoonde Soedanese film Goodbye, Julia van Mohamed Kordofani staat niet in de competitie maar maakt deel uit van de Focus op de Afrikaanse film. Hij speelt zich af in de burgeroorlog tussen Noord- en Zuid-Soedan. Mona is een zangeres uit Noord-Soedan die verzwijgt dat haar man een moord heeft gepleegd. Om haar geweten te sussen, neemt ze de weduwe van het slachtoffer, de Zuid-Soedanese Julia, in huis als dienstmeid. Kan Mona haar geheim bewaren? Terwijl in Goodbye Julia een hedendaags Afrikaans conflict aan bod komt, blijven de herinneringen aan de Rwandese genocide nog altijd een rol spelen in The Bride van Myriam Uwiragiye Birara. Eva, het hoofdpersonage, droomt van een carrière als dokter maar ze wordt gedwongen om te trouwen met Silas. Eva komt in contact met diens nichtje en ontdekt zo steeds meer details over de tragische ervaringen van haar schoonfamilie tijdens de genocide.

Wie een documentaire benadering van de genocide verkiest boven een speelfilm moet een ticket kopen voor Une des mille collines van Bernard Bellefroid. Hij zoomt in op de tragedie die dertig jaar geleden, op 7 april 1994 begon. En brengt het verhaal van drie onschuldige kinderen die slachtoffer werden van de gruwelijke gebeurtenissen. Zowel slachtoffers als daders vertellen over hun ervaringen. Hoe gaan zij vandaag om met elkaar? En is herstel eigenlijk wel mogelijk?

Stem

Een ander hoogtepunt in de Focus is zonder twijfel Dahomey van Mati Diop de prijswinnaar van de jongste Berlinale. Mati Diop volgt de terugkeer van de door Franse militairen in 1892 geroofde kunstvoorwerpen van Parijs naar Cotonou de hoofdstad van Benin. Ze geeft een bepaald voorwerp zelfs een stem. Diop lardeert die terugkeer met een debat dat studenten voeren over de betekenis van die teruggave. Want wat betekent de terugkeer van een paar tientallen voorwerpen als er nog duizenden overblijven? Een actuele discussie. In Mambar Pierrette van Rosine Mfetgo Mbakam probeert het titelpersonage ervoor te zorgen dat haar twee kinderen naar school kunnen gaan en een toekomst kunnen uitbouwen. Maar de omstandigheden werken niet mee. Toch geeft de alleenstaande Mambar Pierrette niet op.

Diaspora

Dit jaar staan op MOOOV twee films met Afrikaanse personages die niet in hun thuisland actief zijn maar in de Afrikaanse diaspora in Azië. In Dilli Dark van Dibakar Das Roy verkoopt een jonge Nigeriaan die in New Delhi woont drugs aan rijke Indiërs. Hij moet immers overleven te midden van discriminatie en vooroordelen. Zijn vier C’s helpen hem daarbij: cellphone, clients, cash & cocaïne. Black Tea van Abderrahmane Sissako begint met het huwelijk van Aya maar ze slaat op de vlucht van Ivoorkust naar China. In Guangzhou ontmoet ze de oudere Cal die haar inwijdt in de geheimen van de theeceremonie. Kan ze daar een nieuw leven beginnen? Black Tea valt op door de prachtige fotografie en is de slotfilm van deze MOOOV editie.

Migratie

Volgens Marc Boonen heeft MOOOV ook dit jaar speciale aandacht voor migratie in al zijn diversiteit. Daarom brengt het festival verhalen van vluchtelingen, over samenleven in een nieuwe wereld, over tradities die botsen met de nieuwe realiteit. “In de concrete verhalen van mensen zoals jij en ik ontdekt de kijker wat er achter holle slogans en nietszeggende cijfers te zien en te ervaren is”, voegt Boonen daaraan toe. De al bekende en vertoonde migratiefilms als Io Capitano van Matteo Garrone en Green Border van Agnieszka Holland worden o.a. aangevuld door de Nederlandse film Die middag van Nafiss Nia. Roya die het asielzoekerscentrum ontvluchtte hoopt op onderdak bij Nassim maar ontmoet daar een jongen die de deur voor haar gesloten houdt. Ze voeren een gesprek over je land ontvluchten en je thuis voelen op een nieuwe plek. In Abbe Hassans Exodus lijken de twaalfjarige uit Syrië gevluchte Amal en mensensmokkelaar Sam op elkaar aangewezen in hun zoektocht naar een beter leven. Kunnen ze elkaar helpen?

Jeugd

MOOOV zorgt ook voor een reeks familiefilms zodat de jeugd kennismaakt met de wereldcinema. Naast filmvertoningen zijn er ook workshops voor jong en oud in de vorm van VR-films, knutselwerkshops, een familiedag. Uit duurzaamheidsoverwegingen laat MOOOV geen gasten van overal ter wereld naar België vliegen. Als alternatief presenteert het festival digitale Q&A’s die jongeren van de Young Critics workshops hebben afgenomen met de regisseurs.

De zes locaties waar MOOOV zich afspeelt zijn: Beringen, Brugge, Lier, Sint-Niklaas, Turnhout en Zuid-West Vlaanderen (Kortrijk, Anzegem, Harelbeke, Kuurne, Wevelgem, Zwevegem, Waregem en Menen)

Meer info over MOOOV vind je hier.