MOOOV-festival trekt de jongerenkaart

Inspelend op onderzoek waaruit blijkt dat jongeren slechts in geringe mate bijdragen tot de stijging van het aantal bioscoopbezoekers trekt MOOOV dat ontstond uit een samengaan van het Brugse Cinema Novo en het Turnhoutse Open Doek de kaart van de jongeren. Voorzitter Michaël De Cock en artistiek directeur Mark Boonen wijzen erop dat minstens de helft van de geselecteerde regisseurs dertigers zijn. Hun films moeten de jongeren aanspreken. MOOOV vertoont bijna honderd langspeelfilms en programmeert daarnaast nog een reeks kortfilms in competitieverband en zelfs voor kleuters.

Schalks

De lichtvoetige Palestijnse ‘Tel Aviv on Fire’ van Sameh Zoabi is de openingsfilm van het festival. De titel verwijst naar een Palestijnse soapserie die ook populair is in Israël. De Palestijn Salam woont in Jeruzalem en moet dagelijks de grens over naar Ramalah waar de soap wordt gedraaid. De Israëlische commandant zet Salam onder druk om het verhaal van de soap aan te passen en er hints in te steken voor zijn geliefde. Toevallig wil Salam ook via de soap zijn jeugdliefde opnieuw veroveren. Het geheel speelt zich af in de aanloop naar de oorlog van 1967. De film wordt een schalkse ode aan het leven in Palestina genoemd. De Turkse film ‘Sibel’ van Guillaume Giovanetti en Cagla Zencirci is de slotfilm van MOOOV en schippert volgens de programmabrochure tussen fabel en realistisch verhaal. Het hoofdpersonage Sibel is stom en communiceert dankzij een voorouderlijke gefloten taal. De regisseurs brengen een sterke feministische film over de strijd van een jonge vrouw binnen een patriarchale, traditionele samenleving.

Hashtags

Tussen begin en slot zitten enkele tientallen films die thematisch met hashtags worden aangeduid. Dwars door die categorieën worden lijnen zichtbaar die films met elkaar verbinden. Maar eerst is er het #India-luik. India, het grootste filmproductieland ter wereld, staat bekend om zijn immens populaire Bollywoodfilms. Jonge cineasten gingen echter op zoek naar een eigen filmtaal want volgens hen is film niet uitsluitend entertainment. Vooral de legendarische Satyajit Ray was daarbij hun voorbeeld. In plaats van droomplaatjes wordt de Indische realiteit met zijn sociale wantoestanden getoond. Films groeien uit tot een schreeuw voor menselijkheid en gelijkwaardigheid. En als men terugkeert naar de Bollywoodcinema dan gebeurt dat met maatschappelijk relevante accenten. Wie interesse heeft boekt een ticket voor onder andere ‘Widow of Silence’ van Praveen Morchhale, ‘Yours Truly’ van Sanjoy Nag, ‘Namdev Bhau: in Search of Silence’ van Dar Gai of ‘Sir’ van Rohena Gera. Bij deze laatste films horen nog hashtags als #exploitation, #claustrofobic, #lovestory.

Ten oorlog

Onder #sexuality horen films thuis over gemengde vormen van relaties en over de rechten van vrouwen, holebi’s en transgenders die nog niet overal worden erkend. De door MOOOV geselecteerde films die oorlog tonen in al zijn gruwel en absurditeit en waar de oorlogsjournalist ter plaatse blijft kregen de hashtag warzone mee. Als voorbeeld geven we ‘The Mercy of the Jungle’ van Joël Karekezi. Hij speelt zich af in de jungle tussen Congo en Rwanda en tijdens de tweede Congolese burgeroorlog in 1998. Naast #warzone moeten de hashtags #absurdity en #basedonatruestory de inhoud verduidelijken.

Wie vertrouwd is met of kennis wil maken met het werk van oorlogsjournaliste Marie Colvin mag ‘A Private War’ van Matthew Heineman niet missen. Zij vertoefde bij voorkeur aan de frontlinie bij de gevechten in Libië en Syrië en zij vocht tegelijk een harde strijd uit met zichzelf. Sommige reconstructies van het strijdtoneel kunnen wat artificieel overkomen maar dat vergeet je soms door de indrukwekkende vertolking van Rosamund Pike als Marie Colvin.

Tragedie

Onder de evenementen van MOOOV hoort de bijna vier uur lange ‘An Elephant Sitting Still’ van Hu Bo. Hij volgt een dag lang vier personages in een industriestad in het noorden van China. Volgens young critic Lisa Deckers kan de film alleen met superlatieven worden beschreven. De film toont de tragedie van banaliteit, voortgebracht door alledaagse omstandigheden, schrijft Lisa Deckers. De tragedie doorbrak zelfs de grenzen van de film want de regisseur pleegde, nog voor de film in première ging, zelfmoord. MOOOV zelf zal de film later in de zalen brengen.

Vertrouwd

Drie competities moeten pit geven aan deze festivaleditie. Uit de negen competitiefilms bekroont een internationale jury de winnaar met een Canvas-award ter waarde van 15.000 euro. Daarnaast is er nog de Sembène award voor de beste wereldfilm van het voorbije jaar, de jongerenjury kiest de winnaar van de Universciné Jongerenprijs en de Kiripi-award gaat naar de beste kortfilm. De Oeuvre-award gaat dit jaar naar de in Marokko geboren Philippe Faucon die assistent was van onder andere Jacques Demy en Leos Carax. Vele van zijn films, onder andere ‘La Désintégration’ en ‘Fatima’, gaan over migrantengemeenschappen in Frankrijk. Zijn jongste film ‘Amin’ behandelt dezelfde thematiek en wordt op het festival vertoond.

Naast de vele premières zijn er titels die bezoekers van Film Fest Gent vertrouwd in de oren zullen klinken. Denk maar aan ‘Ash is the Purest White’, ‘Die Stropers’, ‘Dilili in Parijs’, ‘Funan’ en ‘Shoplifters’. Ook de Cinemaximiliaan kortfilms zetten hun tocht verder langs Vlaamse steden.

Zoals ieder festival focust MOOOV niet uitsluitend op film. De omkadering is van belang vandaar dat voordrachten, concerten, ontmoetingen met vaklui en de makers of vertolkers van films op het programma staan. Je kan er soms zelfs een familiedag of –uitstap van maken.

Alle informatie op: www.mooov.be