My Darling Quarantine, week #7

Bekijk de films hier.

Dag 1: '7A' van Zachary Russell

De mondmaskerkwestie sijpelt nu al door in onze kortfilms. Zachary Russells ‘7A’ is een simpele uitwerking van de “ieder voor zich”-mentaliteit die heerst tijdens een grote ramp: een uitwerking die bijna even clean is als het witte hipsterappartement waar de film zich afspeelt. We maken kennis met de bewoonster, een Lena Dunham-achtige vlogster die bezig is tegen haar webcam wanneer de bel plots gaat en haar sessie wordt onderbroken. De klusjesman komt onaangekondigd langs, om haar “filter” te vervangen. Een beetje awkward laat ze de man binnen – de naturalistische acteerstijl doet wat denken aan het Amerikaanse mumblecore-subgenre – die meteen aan zijn werk begint. De webcam registreert ondertussen gewoon verder, ook wanneer er buiten een alarm weerklinkt, onze protagonist een mondmasker opzet en de klusjesman opmerkt dat hij het zijne vergeten is. Het is hier dat de regisseur zijn grip verslapt en zijn vormelijke idee loslaat; de webcambeelden moeten plots plaats maken voor platte beelden met handheld camera, die de actie moeten vastleggen. Het is een ingreep die getuigt van weinig visuele verbeelding en meteen de grote zwakheden van Russell blootlegt. Een degelijke, maar uiteindelijk snel vergeten kortfilm die ons wordt getipt door John Canciani (Internationale Kurzfilmtage Winterthur) en Curtis Woloschuk (Vancouver International Film Festival).

[IMG]

Dag 2: 'When the Zombies Come' van Jon Hurst

“Een prepper (ook wel een survivalist) is iemand die zich voorbereidt op een noodsituatie als gevolg van een ramp of sociale, politieke en/of economische opschudding en ongeregeldheden”, aldus onze goede vriend Wikipedia. In Jon Hursts lowbudget mockumentary (of documentaire?) ‘When the Zombies Come’ steelt een wel zeer eigenaardige prepper de show: een Amerikaanse hardware store-werknemer die helemaal klaar is voor de zombie-apocalyps. In lange talking heads vertelt de jongensachtige dromer met veel enthousiasme over zijn voorbereidingen, of beter: zijn vergezochte plannen én moordlustige fantasieën. Vanop het dak van Ace Hardware wijst hij de aangrenzende winkels aan waar benodigdheden kunnen worden opgehaald in het geval van een ramp. Met een heus superioriteitsgevoel praat hij over zijn honende collega’s die – net als hem – óók enorm van ‘The Walking Dead’ hebben genoten, maar het allemaal iets minder serieus nemen. Hurst onderzoekt wanneer het dagdromen op de werkvloer overloopt in een vreemde obsessie en doet dat met een dosis zwarte humor. Al is het niet geheel duidelijk of we gewoon naar een triviale uitlachfilm zitten te kijken? Nina Rodriguez van Guanajuato International Film Festival zette de kortfilm op het menu.

[IMG]

Dag 3: 'Quarantine' van Astrid Goldsmith

Astrid Goldsmith trakteert ons op woensdag op haar charmante, Britse stop-motionfilm Quarantine, die, naast enkele schattige poppen van dassen en bevers, een scherpe anti-xenofobieboodschap herbergt. De Wes Anderson-kleuren en -mise-en-scène zijn dus zeker aanwezig, maar worden veeleer ingezet om de politieke lading makkelijker verteerbaar te maken. We worden geïntroduceerd tot een kleine dassengemeenschap, die veilig in holen onder de heuvel woont. Ze houden zich voornamelijk – zelfs krampachtig – bezig met ‘Morris dancing’, een typische Engelse folkloristische dans, en negeren bijgevolg de uitheemse dieren die boven op de heuvel in kooien gevangen zijn gezet door de mensen. Traditie heeft nu eenmaal voorrang. Goldsmith construeert een mooie, hedendaagse Brexitallegorie, maar geraakt gaandeweg plotgewijs een beetje verstrikt in haar eigen metafoor. Gelukkig wordt de geheven vuist bijgestaan door mooi vakmanschap! Philip Ilson van London Short Film Festival bracht de animatieparel aan.

[IMG]

Dag 4: 'Astrometal' van Efthimis Kosemund Sanidis

Op donderdag krijgt u 'Astrometal' van Efthimis Kosemund Sanidis voorgeschoteld, u getipt door… mezelf. De keuze van Film Fest Gent viel namelijk op dit dubbelzinnige Griekse vervreemdingsportret, dat in de traditie van grootmeester Antonioni de grote existentiële leegte in staart, op zoek naar antwoorden die waarschijnlijk nooit zullen komen. Via strak gekadreerde shots introduceert de regisseur ons tot drie jonge twintigers, die de nacht intrekken voor een ‘avondje uit’. De club waar ze arriveren lijkt echter verlaten: halflege flessen staan verspreid over de tafels en chaotische elektronische muziek beukt nog oorverdovend door de speakers, alsof de aanwezigen overhaast vertrokken zijn. Het drietal dwaalt rond, maar lijkt alleen op de wereld. Tot ze samen toegeven aan de slaap. Sanidis’ film kan mensen frustreren, want meerdere klassieke narratieve regels worden door de man volledig opgeheven ten gunste van een expressieve abstractie, die bij momenten wringt en zelfs pijn doet. Dat de plot onderweg zoekraakt en de film uiteenvalt in één groot vormexperiment lijkt hier niet zozeer een struikelblok, als wel het hele punt. Zo becommentarieert hij op een staalharde manier de uitzichtloze situatie van de Griekse jeugd. Heel sterk werk dus, met een van de mooiste eindshots in een kortfilm van de afgelopen jaren.

[IMG]

Dag 5: 'Carrier' van Marijn Grieten

Onze collega’s van Vlaams-Brabant zijn vrijdag aan de beurt, want kortfilmprogrammator Vincent Langouche van het Leuvense Kortfilmfestival tipte 'Carrier' van C-Mine-student Marijn Grieten. In deze bevallige animatiefilm ontwaakt een reusachtige robot, duidelijk geïnspireerd door Brad Bird’s 'The Iron Giant', uit de permafrost, om zich over de ijsvlaktes te begeven naar zijn nieuwe, voorgeprogrammeerde doel. Hij passeert rivieren, bossen en woestijnen, wanneer een klein vogeltje zich verstopt voor een havik tussen zijn mechanische schouderbladen. Het is zijn eerste, ontroerende aanraking, die zijn nieuwsgierigheid voor levende organismen plots aanwakkert. Grieten houdt het allemaal heel klein en toegegeven, de sentimentele pianomuziek laat weinig ruimte voor interpretatie. Toch vindt de regisseur poëzie in die eenvoud en dat is bewonderingswaardig. Benieuwd naar het volgende werk van deze beginnende filmmaker, waar hij hopelijk zijn eigen stem nog iets meer kan ontdekken!

[IMG]

Dag 6: 'Pursuit - Gessafelstein' van Fleur & Manu

Ah, op zaterdag bonken de diepdonkere bassen van Gesaffelstein en heel eerlijk, dat hebben we ook wel eens graag. De beats stuwen de camera hier niet voorwaarts, maar vergezellen een reeks achterwaartse dollyshots, die ons een kijk op een koude, oppervlakkige wereld onthullen. De regisseurs, Fleur & Manu, leveren een hyperesthetische videoclip af: eentje waar veel symboliek (een hoop geweren, een ridderslag, militaire klonen) de revue passeert. In combinatie met de dreigende muziek komt zo een bombastische beeldenstorm tot stand, die vooral een gevoel van onbehagen moet oproepen. Enorm gratuit en stevig in zijn schoenen: mannen worden opgeleid tot moordmachines, vrouwen worden gereduceerd tot seksuele objecten. De kille cinematografie maakt het des te ijzig. Anna Golson (Short Waves Festival, Awesome Shorts) koos 'Pursuit van Gessafelstein' uit, waarvoor bedankt!

[IMG]

Dag 7: 'Freedom & Independence' van Bjørn Melhus

Die lijn van imposante, over-the-top symboliek wordt verdergezet op zondag, met 'Freedom & Independence' van de Noorse videokunstenaar Bjørn Melhus, die alle rollen voor zijn rekening neemt. Zijn Will Ferrell-achtige tronie is bijzonder humoristisch, maar leidt bij momenten ook af van de grote hoeveelheid aan kapitalistische ideologieën – en vooral de onverdoken kritiek erop – die tijdens de korte 15 minuten erdoor wordt gejaagd. Tegen de achtergrond van een megalopolis (een brandnieuwe wijk in Istanbul) reciteren Mr. Freedom en Ms. Independence in strakke nylonpakjes gretig neoliberale dogma’s en evangelische waanideeën, terwijl ze op sporttoestellen hun ding doen: de lege teleshop-esthetiek springt meteen in het oog. Het absurdisme wordt ten top gedreven in sequenties waar ze Ayn Rand, de grondlegger van het Objectivisme, aanbidden. Een interessante film om de week mee af te sluiten, maar een tikkeltje te cerebraal voor zij die liever genieten van een lazy sunday. De film sprong in het oog van Diana Mereoiu (Vienna Shorts) en Laura Walde (Internationale Kurzfilmtage Winterthur).

[IMG]

Michiel Philippaerts, kortfilmprogrammator Film Fest Gent.