Nostalgisch eerbetoon aan Laurel & Hardy
Laurel & Hardy is de grootste filmkomiek aller tijden. Deze zin mag dan nog grammaticaal niet kloppen, hij vat cinematografisch wel de essentie van het ondeelbare duo. Zowel Stan Laurel als Oliver Hardy hadden een solocarrière vooraleer producent Hal Roach in 1926 ontdekte dat hij met de magere huilebalk en de autoritaire dikkerd een harmonieus komisch duo in zijn studio had. Pas toen ze onafscheidelijk aan elkaar gelinkt werden, schreven ze filmgeschiedenis als het beste comedyteam uit de Amerikaanse cinema.
Onweerstaanbaar gestuntel
Achter de schermen was Stan Laurel de meest creatieve: hij bedacht de gags, regisseerde altijd mee (zonder dat dit op de credits vermeld staat) en hij gaf suggesties bij de montage. Maar op het doek zijn Stan en Ollie aan elkaar gewaagd: geen Dikke zonder de Dunne. De kameraadschap die er tussen de twee bestaat, overstijgt alle vormen van partnerschap. ‘The Boys’ mogen dan in veel van hun kluchten getrouwd zijn (steevast met krengen van het zuiverste water), altijd vormen zij het ware koppel. Ze delen vaak hetzelfde bed en hebben in een van hun filmpjes zelfs kinderen die miniatuurversies van henzelf zijn. Allemaal zonder dat iemand daar ooit aanstoot aan neemt.
Uitleggen wat Laurel en Hardy zo onweerstaanbaar grappig maakt, is even hachelijk als onmogelijk. Wie de essentie van hun komische kunstjes wil zien, vindt die zeker in één van hun absolute hoogtepunten: het Oscarwinnende 'The Music Box' (1932), dat hun lef toont om één grappige situatie (het gesjouw met een piano op een steile trap) tot het oneindige uit te melken. Een ander pareltje, 'Helpmates' (1931), openbaart dan weer een ander facet van hun humor: de langzame opbouw naar de totale destructie.
Voorts krioelt het in hun werk van smijtwerk, lichamelijke kwellingen (met het steken in de ogen als favoriete aanvalstechniek), homerische knokpartijen, gestuntel allerhande. Wat hun filmpjes uit de oude doos driekwart eeuw later nog altijd onweerstaanbaar maakt, is het opzettelijk ‘klein’ gehouden acteren van Stan (die altijd iets puurs, iets maagdelijk uitstraalde); de lichtvoetige, zelfs elegante lichaamstaal van een zware man als Oliver; de onverstoorbare ernst waarmee ze hun vaak nonsensicale teksten debiteren; de geniale eenvoud van de montagetechnieken.
Weg Hollywood-glamour
Terwijl enkele van hun rivalen al veel eerder op een biopic werden getrakteerd (in 1974 was er James Ivory’s 'The Party' over het fameuze Fatty Arbuckle-schandaal, met James Coco als de ontaarde komiek; in 1976 volgde Arthur Hillers 'W.C. Fields and Me', gebaseerd op de memoires van de laatste maîtresse van de mensen hatende komiek gespeeld door Rod Steiger; in 1992 was er Richard Attenboroughs 'Chaplin' met Robert Downey Jr. in de titelrol) komt er pas nu een biopic over Laurel en Hardy in de bioscoop. Biopic is misschien veel gezegd, want 'Stan & Ollie' covert niet het hele leven van het duo maar slechts één episode uit hun late carrière, als hun gloriejaren al lang voorbij zijn (algemeen wordt aangenomen dat ze hun beste films maakten van de late jaren 20 tot de late jaren 30 van vorige eeuw).
Behalve een korte proloog in het zonnig Californië anno 1937, speelt de film zich af terwijl de komieken in 1953 op tournee zijn in het Verenigd Koninkrijk. Ze reizen er van het ene provinciestadje naar het andere waar ze voor halflege zalen in oubollige schouwburgen hun vertrouwde slapstickroutines opvoeren. Ze vertoeven in armoedige hotelletjes; hun levensstijl verraadt niks meer van de Hollywood-glamour uit hun hoogdagen. Terwijl ze zich moeizaam overeind houden blijft Stan Laurel dromen van een Robin Hood-filmproject in Engeland, niet beseffend dat ze als filmsterren hun tijd gehad hebben. Zowel het vaudevillewereldje als de naoorlogse jaren van rantsoeneringen in een grijs, mistroostig Engeland komen treffend tot leven.
Indrukwekkende vertolkingen
Een film over twee wereldberoemde komieken die tot het collectief geheugen horen, staat of valt natuurlijk met de geloofwaardigheid en de imitatiekunsten van de acteurs. En de vertolkingen zijn om van te snoepen: zowel de Brit Steve Coogan ('The Look of Love', 'What Masie Knew', '24 Hour Party People') als de Amerikaan John C. Reilly ('The Sisters Brothers', 'Magnolia', 'Boogie Nights') zijn fenomenaal als Laurel en Hardy. Beide heren hebben elk al meer dan honderd credits op hun naam en zijn echte kameleons: ze hebben de gave om volledig op te gaan in het personage dat ze spelen.
Zonder te veel prothesen of digitale bijsturing gelijken ze sterk op hun beroemde modellen, maar ze vatten ook perfect de tegengestelde karakters en stijlen van de twee. Bovenal brengen ze de grootste kwaliteit van het duo tot leven: dat ze in hun komische routines perfect op elkaar inspelen zodat ze onafscheidelijk en volmaakt complementair overkomen.
De Schotse regisseur John S.Baird ('Filth', 'Cass' en de tv-series 'Babylon' en 'Vinyl') en zijn twee acteurs maken van 'Stan & Ollie' een mooi, nostalgisch en melancholisch eerbetoon aan de twee grootste komieken uit de gouden jaren van de Amerikaanse comedy.
'Stan & Ollie' is tijdens Film Fest Gent On Tour te zien op maandag 18 februari in The Roxy Theatre (Koersel) & CC Strombeek en op dinsdag 19 februari in Studio Skoop (Gent), Flagey (Brussel), Cinema Lumière (Brugge), Cinema Cartoon's (Antwerpen), Studio Geel, Cinema ZED (Leuven), CC Ter Dilft (Bornem), Kunstencentrum BUDA (Kortrijk), Cinema Westside (Evergem), CC Zoetegem (Zottegem) & CC Jan Tervaert (Hamme). Tickets zijn verkrijgbaar bij de deelnemende locaties.