One Shot Cinema: My Friend Dahmer: "A portrait of the serial killer as a young man"

De Amerikaanse regisseur Marc Meyers brengt met 'My Friend Dahmer' een even enge als fascinerende speelfilm gebaseerd op een gevierde graphic novel uit 2012 van John ‘Derf’ Backderf die wist waarover hij sprak, of liever tekende, want hij was een van de klasgenoten van de man die hij portretteert: de beruchte Amerikaanse seriemoordenaar Jeffrey Dahmer die in 1991 in Dallas gearresteerd werd en de moord bekende op 17 jonge mannen, die hij soms ook opat en van wie hij de resten in zijn frigo bewaarde (In 1994 werd hij zelf door een medegevangene vermoord).

'My Friend Dahmer' is geen biopic van een notoire slachter, wel a portrait of the serial killer as a young man.

Anders dan de film 'Dahmer' uit 2002 (met Jeremy Renner in de titelrol) is dit geen biopic van de meest notoire slachter sinds Jack The Ripper, wel a portrait of the serial killer as a young man. De film spitst zich namelijk toe op de jeugd van de toekomstige moordenaar; we observeren hem tijdens zijn laatste jaar aan de middelbare school waar hij onder zijn medestudenten de ultieme nerd is.

Op het oog ziet hij er heel gewoontjes uit, een van de vele adolescenten die het moeilijk heeft om de echtscheiding van zijn ouders (een zwakke vader en een pillenslikkende moeder) te verwerken. Zoals hij ook geen blijf weet met zijn gevoelens voor een jogger die hij elke ochtend vanop de schoolbus begluurt. Geleidelijk aan ontwaren we toch een aantal bizarre en angstaanjagende trekjes in zijn uiterlijk onbewogen persoon. Zo doet Jeffrey rare dingen met dode katten, houdt hij van beenderen, experiment hij met de zuren van zijn vader, een chemicus, en laat hij zich door medestudenten betalen om een spastisch nummertje op te voeren. Voor een Amerikaans publiek is er de extra dimensie dat Dahmer wordt gespeeld door Ross Lynch, de ster van de populaire serie 'Austin & Ally' van Disney Channel. Wat het effect van de gewone student waaruit uiteindelijk een moordlustige psychopaat zal losbreken, nog herkenbaarder en verontrustender maakt.

Zonder ooit voluit de grappige toer op te gaan, lijkt 'My Friend Dahmer' soms een sinistere variatie op de stereotype Hollywoodkomedies over het leven op een all-American High School.

Meyers slaagt er in om de hele film door met dit ongemakkelijk aanvoelend contrast tegenstrijdige gevoelens op te roepen. Zonder ooit voluit de grappige toer op te gaan, lijkt 'My Friend Dahmer' soms op een sinistere variatie op de stereotype Hollywoodkomedies over het leven op een all American high school uit de suburbs. Het schooltje in kwestie komt trouwens minder uit het grootmoedige hart van Steven Spielberg dan uit de koker van Tobe Hooper ('The Texas Chain Saw Massacre' én het door Spielberg geproduceerde 'Poltergeist') of George A.Romero ('Night of the Living Dead').

De regisseur maakt dankbaar gebruik van long shots en een neutrale kijk op zijn onderwerp om een afstandelijke sfeer te creëren, waardoor we als toeschouwer het gevoel hebben dat we onbewogen deze creep vanachter het glas zitten te bestuderen. De nauwgezette seventies setting (compleet met het verzadigde kleurpalet van bruin en beige) brengt de omgeving waarin Dahmer opgroeide en waarin hij met zijn demonen worstelde, angstvallig tot leven.

'My Friend Dahmer' is een soort prequel die toont wie Dahmer was vooraleer hij de sensationele feiten pleegde die hem eeuwige roem bezorgden én een ereplaats in de annalen van de meest gestoorde maniakken uit de moderne geschiedenis. De film kruipt onder je huid door wat hij niet toont, door ons bang te maken voor wat er na de film komt.

'My Friend Dahmer' is te zien op donderdag 4, 11, 18 en 25 januari om 20u in Sphinx Cinema, Gent.