Potosi: Een reis naar de poorten van de hel
15 okt 2007
Een reis kan je kijk op de wereld grondig veranderen. Als jonge twintiger maakte Ron Havillo kennis met Potosi en zijn inwoners. De tijd leek stil te staan in dit stadje dat ten onder ging aan de westerse hebzucht. Potosi is een film die ingaat tegen de huidige trends. Het is een reis doorheen de tijd, een ode aan het dagelijkse leven.
In 1970 vertrokken Ron en zijn vrouw Jacqueline op reis naar de bakermat van de Incabeschaving. Met hun rugzakken en een fototoestel in de hand, doorkruisten ze Bolivia. Zo ontdekten ze ook de stad Potosi. De zwart-witfoto's die ze toen maakten, vormen 29 jaar later hun gids op een nieuwe reis.
Potosi was ooit een van de grootste zilverleveranciers ter wereld. De zilvermijnen vormden de bron van inkomsten voor het Spaanse imperium. De weelderige barokke architectuur in de stad staat haaks op de armoede van de bevolking. Want voor miljoenen indianen die in mensonwaardige omstandigheden in de mijnen werkten, was Potosi de poort naar de hel. En zodra de zilvermijnen uitgeput waren, werd Potosi verlaten en raakte vergeten.
De film schetst een levendig portret van de stad en zijn inwoners. De herinnering aan de eerste reis, vastgelegd in zwart-wit op de gevoelige plaat, sluimert nog rond. Hoewel de nieuwe reis gefilmd werd met een camera zonder geluidsstrook, is het eindresultaat dan weer kleurrijk en opgeluisterd met klank. Regisseur Ron Havillo deed er meer dan 7 jaar over om zijn film te bewerken en te redigeren. De overgang van fotografie naar bewegend beeld, van stilte naar geluid vormen een ongewone, maar krachtige combinatie.
Potosi, le temps du voyage:
Dinsdag 16/10 om 20u15 in Studio Skoop 2
Donderdag 18/10 om 20u in Film Plateau