Soundtrack Maestro Podcast: van wit blad tot iconische soundtrack
Gabriel Yared
De Libanees-Franse componist Gabriel Yared is al sinds de vroege jaren '80 een prominente naam in de filmmuziekindustrie. Ondertussen heeft hij een palmares om u tegen te zeggen. Yared passeerde bij heel wat grote namen op de credits, onder wie Jean-Jacques Beinex, Robert Altman, Bruno Nuytten, Paul Schrader, Costa-Gavras, Michel Ocelot, Angelina Jolie, John Schlesinger, Xavier Dolan en - in het prille begin - Jean-Luc Godard. Maar hij is wellicht het best gekend voor zijn briljante samenwerkingen met de betreurde Anthony Minghella met wie hij naar de Oscars trok voor zowel The English Patient, The Talented Mr. Ripley als Cold Mountain. Voor zijn muziek voor het even intieme als epische The English Patient pakte Yared een Oscar, een Golden Globe en een Grammy Award.
Bij het allereerste World Soundtrack Awards Gala in 2001 was Gabriel Yared de centrale gast. In 2020, op de twintigste verjaardag van de WSA is hij de ontvanger van de Lifetime Achievement Award. De componist beschouwt de WSA dan ook als familie: "Het is mooi om te zien hoe het is gegroeid. Van iets kleins in het begin, tot iets met een grote impact op de hele filmmuziekindustrie. Ook voor componisten, jong en oud. Voor sommigen is het een springplank, en worden er bekend, anderen leggen er contacten met mensen uit de filmmuziekbusiness. Als je een carrière zoekt in filmmuziek is dit dé plek. De deur staat er figuurlijk open naar de business en je kan er openbloeien."
Hij praat er zelden over, maar voor onze podcast kwam Yared toch nog even terug op de grootste teleurstelling uit zijn rijke carrière. Voor de megalomane Hollywoodproductie Troy - inclusief een Brad Pitt in volle glorie - werkte hij anderhalf jaar aan de score. Tot op het moment dat een Amerikaans testpubliek de muziek "te ingewikkeld, te mooi, te weinig Hollywoodiaans, té Europees, te gesofisticeerd" vond en de producenten op zoek gingen naar een vervanger.
Patrick Doyle
Van Bridget Jones's Diary, over Harry Potter and the Goblet of Fire en Thor, tot Rise of the Planet of the Apes, Brave en Murder on the Orient Express. Weinig filmcomponisten zijn zo polyvalent als de Schotse Patrick Doyle. Zijn grote doorbraak kwam er in 1989 dankzij de muziek voor de Shakespeare-adaptatie Henry V van Kenneth Branagh. "Mijn samenwerking met Kenneth voor Henry V heeft alles veranderd", vertelt Doyle. "Het was de eerste keer dat ik een soundtrack schreef voor zo'n groot project. Ik heb elk instinct dat ik had en nodig vond voor de film gebruikt." Sindsdien zijn de twee onafscheidelijk als creatieve partners. Ze werkten onder meer samen voor Dead Again, Mary Shelley's Frankenstein, Hamlet, Thor en de Hercule Poirot-avonturen Murder on the Orient Express en (het nog te verschijnen) Death on the Nile.
Doyle had nog meer vruchtbare samen met topregisseurs, zoals Robert Altman, Ang Lee, Brian De Palma, Alfonso Cuaron, Mike Newell en Regis Wagnier. In 2012 schreef hij muziek voor de Pixar-film Brave, over een roodharige Schotse prinses die meer houdt van de wilde natuur dan van haar troon. De componist keerde voor de score terug naar zijn eigen Schotse roots en combineerde westerse en Keltische muziek. Het resulteerde in een opzwepende, magische soundtrack die zowel jong als oud meetrok in de mytische wereld van Brave. Patrick Doyle is geen onbekende bij awarduitreikingen. Naast twee Oscar- en twee Golden Globe-nominaties bekroonde de World Soundtrack Academy hem in 2015 voor zijn volledige oeuvre met de Lifetime Achievement Award.
Elliot Goldenthal
Als Dirk Brossé je "een van de meest begaafde Amerikaanse filmcomponisten" noemt, dan moet je wel uit het goede hout zijn gesneden. Elliot Goldenthals distinctieve stijl - het combineren van tonale en atonale harmonieën - heeft hem een plek opgeleverd in het pantheon van de grootste filmcomponisten. Met scores voor exuberante Hollywoodproducties als Batman Forever, Final Fantasy, het onvergetelijke Interview with the Vampire en Michael Manns maffiadrama Public Enemies heeft hij naam en faam verworven bij het grote publiek. Maar of het nu muziek schrijven is bij een vechtscène uit Alien 3 of bij het verhaal van de Mexicaanse kunstenares Frida Kahlo, Goldenthal brengt altijd zijn overvloed aan passie en intelligentie mee naar de opnamestudio.
Goldenthal vormde ook al meerdere malen een creatieve tandem met zijn levensgezellin Julie Taymor. Bij Dirk en Annelies noemt Goldenthal Titus als hun meest bijzondere samenwerking. Ondanks dat Taymor en Goldenthal wel vaker samenwerken, verloopt het werkproces altijd helemaal anders: "Je wandelt nooit twee keer door dezelfde rivier. Het is telkens een nieuwe ervaring met nieuwe uitdagingen." In het FFG-programma van dit jaar vind je het duo overigens terug bij de film The Glorias, een atypische biopic over Gloria Steinem. Elliot Goldenthal is overigens een ouwe getrouwe bij de WSA. Hij won in 2003 de Film Composer of the Year Award met zijn muziek voor Frida (waarvoor hij ook een Oscar kreeg). In 2011 was hij een van de centrale gasten op het gala.
Shigeru Umebayashi
Van Japanse pop naar straffe filmmuziek! Shigeru Umebayashi is de componist van films als The House of the Flying Daggers, In the Mood for Love en 2046 en intussen een van de meest vooraanstaande Japanse filmmuziekcomponisten. Nochtans zag zijn toekomst er aanvankelijk helemaal anders uit: hij vertoefde liever in de wereld van de popmuziek met zijn band ‘Ex’. Annelies Moons en Dirk Brossé praten met hem, en mogen 'Ume' zeggen.