'The Woman in the Window' in Flagey

'The Woman in the Window' (1944) van de grote Fritz Lang is een van de beste Freudiaanse thrillers uit de periode waarin Hollywood met wisselend succes flirtte met de psychoanalyse die toen gepopulariseerd geraakte. Edward G.Robinson speelt in dit verhaal over moord, chantage en schuld een psychologieprofessor die fataal in bekoring wordt geleid door het geschilderde portret van een mooie vrouw, tentoongesteld in een étalage.

Wanneer deze fetisjistische voorstelling in de gedaante van femme fatale Joan Bennett tot leven komt, tuimelt Robinson in een dromerige realiteit waarin het alledaagse bedrieglijk en bedreigend wordt. Onder druk van de vrouw die hij wanhopig bemint, begaat hij een moord. Geconfronteerd met een afperser en een officier van justitie die bezwarende aanwijzingen tegen hem begint te verzamelen, voelt de arme professor zich hoe langer hoe meer gevangen in een nachtmerrie waar hij geen enkele controle over heeft.

In de oorspronkelijke roman 'Once Off Guard' van J.H.Wallis doceerde de protagonist Wanley geen criminele psychologie maar Engelse literatuur. De befaamde scenarist (én coproducent) Nunnally Johnson introduceerde in zijn script de notie dat de lijdensweg van de professor het product is van zijn onderdrukte lusten. Volgens Lang-kenner Luc Moullet vormen 'The Woman in the Window', 'Scarlet Street' (1945) en 'Secret Beyond the Door' (1948) een trilogie, waar we ook nog 'House by the River' (1950) kunnen aan toevoegen, van psychoanalytische misdaadmelodrama’s. "Na de strijd tegen het nazisme, gaat het nu om de strijd tegen de eigen persoon."

Deze opmerkelijke studie van de onverbiddelijkheid van het lot en de vernietigende kracht van de hartstocht, kreeg helaas een happy end dat vloekt met de hypnotiserende kracht van alles wat er aan vooraf ging. Oorspronkelijk zou de professor zich van het leven beroven, maar dit werd door de machtige Production Code (een orgaan van zelfcensuur) ten stelligste ontraden. Het was coproducent William Goetz die het nieuwe einde voorstelde, waarin de zielige criminele escapade van de professor maar een droom is. Scenarist Nunnally Johnson vond dit pure oplichterij, maar vreemd genoeg trok Lang partij voor Goetz omdat deze Rahmenhandlung (raamvertelling) hem aan de Duitse klassieker 'Das Kabinett des Doktor Caligari' (1919) van Robert Wiene deed denken.

Lang stak veel van zichzelf in de film. Het personage van professor Wanley, een gentleman van het oude stempel, is een van zijn vele geciviliseerde alter ego’s. In Edward G.Robinson vond hij de ideale acteur om de rol te vertolken van een oude man die door zijn passie in een andere wereld terechtkomt en gekweld wordt door zijn geweten.

Donderdag 13 december om 19:30 in Ciné-Club Flagey, Brussel.
Tickets: www.flagey.be