Vlaanderen zendt zijn documentaires uit
De Vlaamse coproductie ‘Au temps où les Arabes dansaient’ van Jawad Rhalib zal het festival op 19 maart officieel openen. En drie korte documentaires haalden het tot in de kortfilmcompetitie. ‘Kamikaze’ is een portret van de Belgische schrijver Philippe Vandenberg gemaakt door zijn zoon Guillaume en door Neel Cockx. Auteur Peter Verhelst verleende zijn medewerking aan dit project dat in één shot werd opgenomen in de Brusselse studio van de overleden kunstenaar. Johan Leysen vertolkt de vertelstem.
Kazerne
‘LON’ is een korte geanimeerde documentaire over Lon Landau, een beloftevolle Joodse decorontwerper die tijdens de tweede wereldoorlog werd opgesloten in de Mechelse Dossin kazerne. De film, geproduceerd door De Chinezen, is een ode aan de kracht van de verbeelding en toont hoe mensen ook in moeilijke omstandigheden hun waardigheid bewaren. ‘LON’ werd geschreven en geregisseerd door Nina Landau. Lon Landau was de broer van de grootvader van de filmmaakster.
‘Roosenberg’ van Ingel Vaikla volgt vier Mariazusters van Franciscus die de laatste bewoners zijn van de abdij Roosenberg. Het is een meditatieve vertelling over de relatie tussen mens en architectuur en tegelijk een ode aan de rust en de orde van het leven in een abdij. Ingel Vaikla is een Estse kunstenares en filmmaakster die aan het KASK studeerde. Ze woont en werkt in Gent.
Mausoleum
Naast deze korte documentaires zijn er ook twee middellange documentaires geselecteerd voor FIFA. In ‘Lobi Kuna’ (avant-hier/après-demain) volgen we Mekhar Kiyoso, een fotograaf die het Afrikamuseum tijdens de renovatie bezoekt voor een fotoshoot. Hij bekijkt het macabere museum als mausoleum voor cultureel erfgoed. Hij raakt bezeten door het thema en zijn herinneringen vertellen hem hoe hij van zijn erfenis werd afgesneden.
In ‘Mitten’ volgen VAF Wildcardlaureaten Olivia Rochette en Gerard-Jan Claes de laatste repetitieweken van ‘Mitten wir im Leben sind’, een voorstelling van choreografe Anne Teresa De Keersmaeker, haar gezelschap Rosas en cellist Jean-Guihen Queyras op basis van de zes cellosuites van Johann Sebastian Bach.
De eerder op Film Fest Gent vertoonde documentaire ‘Harry Gruyaert. Photographer’ van Gerrit Messiaen gaat eveneens naar Canada. Van zijn vader mocht Harry Gruyaert geen fotograaf worden en daarom besloot hij het ouderlijk huis te verlaten. Daarmee ruilde hij een grijze wereld in voor een wereld vol kleur. Hij bracht het tot Magnumfotograaf en werd een pionier van de kleurenfotografie in Europa.