Walter Hill tussen western en actie

Walter Hill is een veelzijdig filmman. Een specifieke filmopleiding kreeg hij niet maar dat belette hem niet om met de door Sam Peckinpah verfilmde The Getaway als scenarist te debuteren. Daarna schakelde hij over op regie en werd hij bovendien nog producer. Hij is, in de traditie van zijn leermeester Peckinpah, een man van weinig woorden maar van sprekende en beklijvende beelden. Hij voelt zich in vele genres thuis maar is toch bijzonder op dreef als hij westerns en andere hedendaagse actiefilms draait. Ankerpunten in zijn oeuvre zijn de supergewelddadige The Warriors, de veelvuldig gekopieerde actiefilm 48 Hours en zijn eerste western The Long Riders. Aan producer Walter Hill danken we ook de baanbrekende Alien-reeks. Hill werkte zowel voor het grote als voor het kleine scherm. Daar gaf hij onder meer het startschot voor Tales from the Crypt en voor het door critici bejubelde Deadwood. Hill beperkt zich in zijn films niet alleen tot het weergeven van een verhaallijn. Er steekt meer achter. Hij kijkt naar motieven, stelt zich vragen over goed en kwaad, heeft oog voor morele dilemma's. Wie Walter Hills oeuvre bestudeert, moet zich een beetje thuis voelen in de wondere vormgeving van de stripverhalen. Want daar haalde Hill een stukje van zijn inspiratie. Alles bij elkaar genomen, vormen de westerns de kern van zijn oeuvre. Ze zijn gebaseerd op historische figuren waarrond mythevorming ontstond. In de uit 1980 daterende The Long Riders is outlaw Jesse James de centrale figuur. Naast de onvergetelijke muziek van Ry Cooder en de visuele flair van Walter Hill herinneren velen zich dat de historische outlaws vertolkt werden door acteurs die in werkelijkheid ook broers waren. Zo werden de James broers vertolkt door James en Stacy Keach en namen drie Carradine's de historische Youngers voor hun rekening. In Geronimo: An American Legend vertelt Walter Hill op basis van een door John Milius geschreven scenario hoe de legendarische Apacheleider zich overgaf aan het Amerikaanse leger dat hij eerder met een dertigtal getrouwen efficiënt bestreed. Amerikaanse critici zijn er nog niet uit of dat een authentieke of revisionistische filmbiografie is. Voor de ene is het een intelligente benadering van een figuur uit de Wild West en voor de andere een film om direct te vergeten. Bijna even omstreden is Wild Bill over de laatste dagen van Wild Bill Hickok die een enorme bekendheid genoot en die bij zijn aankomst in het stadje Deadwood door een man werd uitgedaagd om zijn sluipschutterstalent met hem te meten. Regisseur Walter Hill en titelvertolker Jeff Bridges voerden heftige discussies over de wijze waarop Wild Bill in beeld diende gebracht. Was hij een held of een willoos slachtoffer van zijn eigen wreedheid? Volgens de regisseur was Wild Bill in ieder geval larger than life en zou het spijtig zijn als dergelijke figuren in de vergetelheid zouden belanden. Omdat ze nu eenmaal deel uitmaken van het Amerikaanse erfgoed. Dat geldt ook voor het westerngenre en daarom keert Walter Hill, zonder in een revival te geloven, er ook geregeld naar terug. In Last Man Standing probeerde hij zelfs de western en de gangsterfilm met mekaar te verzoenen. Broken Trail, goed voor drie Emmy's (Beste Miniserie, Beste Acteur, Beste Mannelijke Bijrol), bewijst eveneens zijn honkvastheid aan het genre. Deze miniserie kan volgens critici de vergelijking met de beste westernserie ooit, Lonesome Dove, doorstaan. Geen western zonder actie en ook op dat vlak schreef Walter Hill geschiedenis. Twee films The Warriors en 48 Hrs bewijzen dat. Bij de eerste inspireerde Hill zich op Xenofons 'De tocht der tienduizend' uit de Anabasis. Hij verving echter de tienduizend soldaten uit de Griekse mythologie door hedendaagse jeugdbendes in New York. Het getoonde ultrageweld stootte bijna wereldwijd op protest en Hill werd verweten dat hij criminaliteit aanwakkerde. Daartegen verweerde hij zich door erop te wijzen dat we nu eenmaal in een gewelddadige maatschappij leven en dat het oneerlijk zou zijn om daarover geen films te draaien. Met 48 Hrs leverde Hill ten slotte een klassieker af op gebied van script, actie, timing, casting en die film was zo goed dat hij ontelbare keren werd nagemaakt. Uiteraard is zijn oeuvre niet beperkt tot de western en actiepolen want onder andere Driver laveert daar netjes tussen in. Voor sommigen is het zelfs zijn beste film. Het is in ieder geval een werk waarin de beelden een verhaal vertellen. Volgens Hill de perfecte omschrijving van wat een film is en moet zijn.