Wide Angle: Carpignano, regisseur die de neorealistische traditie van de Italiaanse cinema voortzet

De drie fictiefilms met een documentair karakter vormen ook een trilogie en werden gedraaid in het havenstadje Gioia Taura in Calabrië waar Afrikaanse vluchtelingen, de Romagemeenschap en de lokale maffia naast elkaar leven. De eerste twee films spelen zich af onder de verschoppelingen, de aan hun lot overgelaten arme gemeenschappen uit de periferie van het stadje. In Mediterranea kwam de instroom van Noord-Afrikaanse vluchtelingen aan bod en volgden we de lotgevallen van een Burkinees. In A Ciambra richtte de cineast zijn camera op een Romagemeenschap, meer bepaald op één familie, de Amatos. Wanneer zowel de vader als de oudere broer in de cel belanden, berust de patriarchale verantwoordelijkheid op de zwakke schouders van de kleine Pio, een veertienjarige die om zijn autoritaire grootmoeder te plezieren op het dievenpad gaat. De regisseur besluit zijn drieluik met A Chiara, waarin hij voor ’t eerst voor een jonge vrouwelijke protagonist kiest en een familie portretteert die niet gemarginaliseerd is maar in een zekere welstand leeft, al leren we gauw welke prijs ze hiervoor betalen. In elke film bepalen armoede, racisme en misdaad in grote mate het sociale weefsel.

Koudous Seihon in Mediterranea, Pio Amato in A Ciambra, en nu Swamy Rotolo in A Chiara dragen met hun vanzelfsprekende naturel in grote mate bij tot de authenticiteit van de sociale cinema van Carpignano, een regisseur die zijn personages met veel warmte en tederheid bekijkt. Op zeker ogenblik ontmoeten de hoofdrolspelers uit de verschillende films elkaar, wat samen met de keuze van niet-professionele acteurs voor eenheid en verstrengeling van de films zorgt.

Je zou kunnen zeggen dat Carpignano met zijn maatschappelijk engagement jegens de benadeelde klassen de neorealistische traditie van de Italiaanse cinema voortzet. Al doet zijn immersieve stijl van filmen ook aan de broers Dardenne denken: de handcamera die de protagonisten als het ware achternazit, de lang aangehouden instellingen die een tegelijk observerende en documentaire blik onthullen op wat de personages uitrichten of wat ze overkomt.