Zoekresultaten

Wanneer hoorde je voor het laatst een filmpersonage ademhalen? Niet het zwoegend gezucht van een bokser, niet het gejaagd gehijg tijdens een actiescène. Simpelweg het geluid van een ademhaling. In, uit. De longen als metronoom. De films van Jonas Carpignano zitten dicht op de huid van de personages. Zo dicht dat de geluiden van hun lichamen deel worden van het sound design van de film. Een simpele ademtocht, een angstige inhalatie: Carpignano gebruikt ze als subtiele auditieve symptomen van menselijkheid. Herkenbaar en geloofwaardig.

Op de twaalfde uitreiking van de Ensors, de belangrijkste Vlaamse film- en televisieprijzen, verzilverde Dealer, de debuutfilm van acteur en scenarist Jeroen Perceval, negen van zijn veertien nominaties. Bij de tv-series waren Grond en Beau Séjour 2, de grote winnaars. Zowel Dealer als Grond werden eerder op de 48ste editie van Film Fest Gent vertoond.

De 21ste editie van het Courtisane festival is opgebouwd als een audiovisueel filmweefsel rondom kernwoorden als verbinden, afwijken, delen, ontmoeten. Kortom relaties. Er zijn niet minder dan 15 verschillende programma’s en er wordt gefocust op het oeuvre van Ana Vaz en Trevor Mathison. Courtisane 2022 gaat door in Gent van 30 maart tot 3 april in Minard, Sphinx, KASKCinema en Paddenhoek. De in Berlijn bekroonde Kind Hearts van Gerard-Jan Claes en Olivia Rochette opent de festiviteiten.

Video essays zijn slow criticism. Niet uit vrije wil, maar node. Video essay makers gaan aan de slag met beelden en klanken uit films en dus moeten die (digitaal) beschikbaar zijn. Vaak betekent dat maanden wachten, tot een film na zijn passage door de bioscoopzalen ook op schijf verkrijgbaar is. Zelfs in deze pandemische tijden, waarin films sneller doorstromen naar streamingdiensten, heeft de recensent met de pen vaak weken voorsprong op die achter het montageklavier. Dat hoeft geen nadeel te zijn. Die gedwongen wachttijd laat al te snelle oordelen verdampen. De geest van de film krijgt de kans te gaan gisten: het is een bezinnings- en bezinkingstijd waar video essays wel bij kunnen varen.

Het werk van regisseur Gaspar Noé (geboren in 1963 in Buenos Aires) staat in het teken van de provocatie. Terwijl veel Franse regisseurs in de eerste plaats de toeschouwer proberen te verleiden, doet de uit Argentinië afkomstige Noé niets liever dan ons voor het hoofd stoten, ons tergen, ergeren of shockeren. Gelukkig doet hij dit met zo’n groot filmisch talent dat we er zijn nihilisme en negativisme graag bijnemen, tenminste voor twee uurtjes in de donkerte van de bioscoop.

Vortex zou wel eens Gaspar Noés sterkste en meest voldragen film kunnen zijn. Enkele jaren geleden werd de Franse regisseur getroffen door een hersenbloeding, wat hem helemaal van zijn melk bracht, je zou voor minder. Tijdens de drie maanden dat hij morfine toegediend kreeg, ging hij diep nadenken over zijn eigen dood, vergankelijkheid en mogelijke aftakeling. Het resultaat is dit duaal portret van een oud echtpaar dat stilaan maar onherroepelijk op de exit afstevent.

Ontontkoombaar ontgeest

Op het bekende prestigieuze documentaire festival Visions du Réel dat van 7 tot 17 april 2022 in het Zwitserse Nyon plaats heeft, worden vijf Vlaamse documentaires vertoond. Het zijn My Paper Life van Vida Dena, Liberland van Isabella Rinaldi, Dragon Women van Frédérique de Montblanc, The Demands of Ordinary Devotion van Eva Giolo en Dor van Jannes Callens.