Zoekresultaten

In La Piscine zwemmen twee mannen cirkels rond de begeerlijke Marianne (Romy Schneider). Ze staan symbool voor twee heel verschillende vormen van mannelijkheid.

Bij elke On Tour-vertoning maken we een Wide Angle, waarmee we dieper ingaan op de film, de maker, de thema's en meer dankzij teksten en video in verschillende vormen, van verschillende auteurs. Ontdek onze Wide Angle over La piscine van Jacques Deray en dompel je onder in de wereld van deze regisseur.

La piscine (1969) is zeker geen onvergankelijke klassieker, maar wat deze meer dan een halve eeuw oude prent nog altijd bijzonder prettig maakt om naar te kijken, is dat het een onbeschroomde verheerlijking is van een van de mooiste liefdesparen (zowel op als van het doek) uit de Franse cinema: Romy Schneider en Alain Delon.

De Amerikaanse filmgeschiedenis is geplaveid met samenzweringsthrillers, presidentsportretten, Deep State-intriges, Armageddon-scenario’s en totalitaire dystopieën. De vijftien titels in het Classics-programma van 2024 zijn dus slechts een greep uit een fascinerende Amerikaanse obsessie. Zet hier je reis doorheen American Dream / American Nightmare verder. Classics-curator Patrick Duynslaegher bespreekt heel wat extra titels hieronder.

Te oordelen naar de mening van twaalf internationale filmcritici die dagelijks in de jury grid van het vakblad Screen International hun sterren toekennen, beleven we tot dusverre een matig Cannes. Slechts een paar films halen meer dan 2,5 op 5, niemand komt boven een 3. De affiche van Cannes heeft wat van zijn glans verloren. Er ontstond hier de jongste dagen wel een nieuw filmgenre: de vibesfilm en daar is men wanhopig naar op zoek. Die vibes vond men wel in Emilia Perez van Jacques Audiard en in The Substance van Coralie Fargeat. De Franse pers claimt de Gouden Palm voor Audiard en de anderen plebisciteren de Palm voor Fargeat. En onze Julie van Leonardo van Dijl? Die zwijgt nog altijd maar geniet dubbel en dik van de internationale lof die haar wordt toegezwaaid.

De nieuwe visuele campagne voor onze 51ste editie is out! Het motion-element blijft sterk aanwezig en krijgt een nieuwe twist, geflankeerd met een fris kleurenpalet.

De 51ste editie (9 t/m 20 oktober) van Film Fest Gent kent haar eerste titels. Het Classics-programma American Dream / American Nightmare, gecureerd door Patrick Duynslaegher, doorprikt de Amerikaanse politieke bubbel met vijftien films die de fragiele democratie van de VS op de korrel nemen.

Cannes 2024 zal de geschiedenis ingaan als de editie die leek op een glas dat halfgevuld was. Voor de ene was het festivalglas halfvol, voor de andere halfleeg. Tot de laatste categorie behoren zij die betreuren dat de beste festivalfilm, The Seed of the Sacred Fig van Mohammad Rasoulof, naast de Gouden Palm greep en dat de jury Anora van Sean Baker met vlag en wimpel bekroonde. Een keuze voor hip, modern, tragikomisch entertainment in plaats van voor een straf, brandend actueel, cinefiel en toegankelijk politiek statement. Voor onze Leonardo van Dijl was het Cannesglas meer dan halfvol want voor zijn debuut Julie zwijgt, kreeg hij op de nevensectie La semaine de la critique de prijs van de auteursvereniging SACD en een premie die de distributie van zijn film in Frankrijk ondersteunt.

Vijf speelfilms en zeven series krijgen in totaal twee miljoen euro steun van Screen Flanders. Deze twaalf gesteunde producties zullen iets meer dan achttien miljoen euro aan audiovisuele uitgaven spenderen in het Vlaamse gewest. De economische hefboom bedraagt 9,02 per geïnvesteerde euro.