Aliens

Wie in 1979 heeft zitten zweten van spanning en ellende bij het bloedstollende avontuur van de bemanning van het ruimtevrachtschip "Nostromo", die in onwetendheid een 'alien' aan boord neemt om vervolgens te ondervinden dat hun passagier een afgrijselijk monster is dan hen één na één opvreet, en wie opgelucht een flinke teug lucht heeft uitgeblazen toen de knappe maar nog onbekende Sigourney Weaver met haar poes in een vredige hibernatieslaap indommelt als enige overlevende, die zal met Aliens opnieuw volop aan zijn of haar trekken komen. Wie Alien niet gezien heeft weet na lectuur van deze inleiding genoeg om de voorgeschiedenis te kennen en met volle teugen te genieten van de pracht van de ruimtevaart en de verschrikking van 'mensonvriendelijke' ruimtebewoners in Aliens, de sequel die in het vakblad Variety als een 'solid followup' werd bestempeld. Weaver, of in de film Ripley, wordt 57 jaar na haar hachelijk avontuur in de ruimte opgepikt. De bewuste planeet werd ondertussen gekoloniseerd en zij wordt gevraagd mee te gaan op een expeditie die moet onderzoeken waarom er, sinds enige tijd niets meer van het team op de planeet werd gehoord. Weaver weet waarom, maar zij wordt niet geloofd. Dat is leuk gevonden, want wij in de zaal weten ook al waarom er van de kolonisatoren op de planeet niets meer vernomen wordt en wij kunnen gniffelend en handenwrijvend meekijken wat de nietsvermoedende Marines te wachten staat ... We verklappen dat Ripley nog steeds mooi ondergoed draagt en dat zij het weer hard te verduren krijgt ...