Das Haus am fluß (The House on the River)

Der Russenpelz is een novelle van de Oostduitse schrijver Friedrich Wolf (1888-1953), vader van de ook bij ons bekende filmregisseur Konrad Wolf. Het is een verhaal uit 1942 dat toen een dubbele bedoeling had: literatuur plegen en propagande maken. De verfilming, Het Huis bij de Rivier, heeft het tweede opzet achterwege gelaten en het verhaal en de gebeurtenissen voor zichzelf laten spreken. Moeder Vossen haar dochters Agnes (getrouwd) en Emmi (verloofd) wonen in een huis bij de rivier nabij Berlijn in
1941. Het Duitse leger is bezig met zijn offensief aan het Russische front en Emmi krijgt van haar verloofde een Oekraïnse bloes toegezonden. De familie Voss is arm maar vlijtig en komt aan de kost met vissen en werk in een nabijgelegen fabriek. Dat zij het geschenkje van het front aannemen wordt een teken van hun ondergang. Agnes wordt achternagezeten door de baas. Die zorgt ervoor dat Jupp, haar man, naar het front wordt gestuurd. Enige tijd later zwicht zij uit eenzaamheid en behoefte aan affectie. 's
Winters krijgen zij bericht van de dood van Emmi's verloofde. Zij verhangt zich. Jupp komt wel terug, maar als invalide. Hij heeft als buit een Russische pels mee. Het komt tot een pijnlijk treffen tussen hem en de baas van de fabriek. Das Haus am FluB is een soort metafoor van de Duitse schuld en blinde gehoorzaamheid. De toon van de film is somber, kil en grimmig en illustreert de wijze waarop in Oost-Duitsland het Nazi-verleden bekeken wordt. Typisch Oostduits is ook de grote aandacht die wordt geschonken
aan de sociale omstandigheden. (vrij naar persmap en Variety, 26.2.1986)

Roland Gräf werd geboren in Thüringen in 1934. Kreeg opleiding als industrieel-commercieel agent en studeerde in Jena. Ging nadien fotografie en film studeren in Potsdam. Sinds 1961 bij DEFA en sinds 1970 regisseur. Titels: Mein Lieber Robinson (1970), Bankett für Achilles (1974), Die Flucht (1977) en Märkische Forschungen (1982).